Maandagmiddag de gebruikelijke bijeenkomst van de commissie Oude Rijkswerf. Deze week worden er verschillende interviews gehouden en daarop bereiden we ons voor. Het is een commissie die veel tijd vraagt en ik probeer zoveel mogelijk bijeenkomsten bij te wonen, maar er is ook veel drukte buiten de politiek om, dus het valt niet altijd te combineren.

 

Afgelopen maandag voor de eerste keer weer fractievergadering. We ontmoeten elkaar tegenwoordig in “de Duif” omdat die toegankelijker is voor publiek dan de fractiekamers in het stadhuis. Als de bode naar huis gaat, kan geen mens er meer in, wel uit.

 

Na elkaar bij gepraat te hebben over de vakanties en andere activiteiten, hebben we nagedacht over de Bijbeltekst waarmee we de vergadering openden: 1 Cor. 2;16.  Het is een bijzondere tekst vooral bemoedigend als je juist vindt dat je in kennis en inzicht te kort schiet. Dat geeft rust en zekerheid dat we het ook in het komende jaar van onze Heer mogen verwachten.

 

We hebben met elkaar gesproken over de verkiezingsperiode en de activiteiten die plaats zullen vinden. Ook zijn we bijgepraat over het symposium dat op 8 oktober wordt gehouden in het kader van de nieuwe wet maatschappelijke opvang. We zijn blij met de verschillende sprekers en de brede betrokkenheid.

 

Dinsdag had ik geen enkele politieke activiteit, maar dat werd woensdag weer dubbel en dwars ingehaald. ’s Middags de eerste serie interviews voor de commissie oude Rijkswerf van 13.00-17.00 uur en ’s avonds vanaf 19.30 uur raadsvergadering.

 

Tijdens het vragenhalfuur voor raadsleden heb ik namens de fractie van de ChristenUnie opnieuw aandacht gevraagd voor de schrijnende situatie van een uitkeringsgerechtigde die  mij gebeld heeft naar aanleiding van het artikel in de HC over onze schriftelijke vragen m.b.t. het functioneren van de voormalige sociale dienst. De wethouder wilde niet ingaan op het verhaal maar beloofde wel om tijdens de commissie Welzijn vergadering meer informatie te verstrekken. Wel heb ik nog even benadrukt dat ik het ongehoord vind dat iemand die ongeveer radeloos is en probeert aandacht voor zijn situatie te krijgen, niet geholpen wordt maar wel te verstaan krijgt dat hij geen post bij de wethouder persoonlijk moet afgeven.

 

Ook de schuldhulpverlening blijft een zorgenkind. Er zit naar de mening van D66 onvoldoende voortgang in en die conclusie ondersteunen we als fractie van harte. Er zijn lange wachtlijsten en die mensen wordt wel te verstaan gegeven dat ze in de tussentijd geen verdere schulden mogen maken. Dat is een bijna onmogelijke opdracht, gezien hun situatie. De wethouder gaf aan al ver te zijn in het aangaan van een alliantie met o.a. het advocatenkantoor V.d. Heiden en Kwaaitaal en dit baarde vooral Groenlinks veel zorgen. Er zouden geen afspraken op dit niveau gemaakt moeten worden voordat het plan van aanpak en de organisatievorm bekend zijn.

 

Tijdens de raadsvergadering werd ons gevraagd om de accountantsrapportage over de verschillende uitkeringsvormen goed te keuren. Het accountantsrapport is niet onverdeeld positief, al scoren we op een aantal onderdelen wel goed. De raad zag echter geen enkele reden om dit rapport zonder nadere bespreking goed te keuren, te meer daar de wethouder niet kon aangeven wat de consequenties waren als we dat niet heel snel deden. De fractie van de ChristenUnie heeft ook verontwaardigd gereageerd op deze gang van zaken, temeer daar al in juni bekend was dat de voortgang stagneerde omdat de accountant nader onderzoek wilde doen. Informeer de raad daarover dan.

 

Groenlinks had 2 moties ingediend. De eerste ging over een korting die toegepast wordt op het inkomen van kamerbewoners vanwege voordeurdeling. Door deze regeling heeft de Stichting Dak- en Thuislozenopvang moeite om haar exploitatie rond te krijgen omdat ze te weinig huur kan vragen. De directeur van de stichting vulde dit aan met de opmerking dat cliënten door deze korting ook niet in staat zijn om voldoende te reserveren om schuldenproblematiek op te lossen. Hoewel het natuurlijk heel sympathiek is om hierin te voorzien door de korting niet toe te passen ontstaat hiermee wel een rechtsongelijkheid ten opzichte van gezinnen met een bijstandsuitkering en kinderen met een (gering) inkomen. Ook hier wordt die korting toegepast. Als de regeling veranderd moet worden dan moet dat voor iedereen gelden. Ook in deze situaties is namelijk vaak sprake van te weinig middelen om schuldenproblematiek op te lossen. Bovendien lijkt het oneigenlijk om het exploitatietekort van de stichting op te lossen door precedentwerking. Er moet op een andere wijze subsidie verstrekt worden maar zeker niet uit de bijzondere bijstand. De motie is aangehouden tot de volgende commissie welzijnvergadering.

 

De 2^e motie betrof de verkoop van grond aan de MC Roadrunners. In het kader van het Nollenproject zou er een huurovereenkomst worden opgesteld voor de MC Roadrunners. De vereniging was absoluut niet tevreden over de inhoud van die overeenkomst en de manier waarop zij bejegend werden. Op hun wensen t.a.v. de huurovereenkomst was door het college niet gereageerd. Groenlinks herinnerde de raad eraan dat we voor het reces hadden afgesproken om de grond aan MC Roadrunners te verkopen als de zaak niet binnen 2 maanden geregeld was. Vandaar de motie. Volgens de wethouder was de zaak voor 70/80% opgelost en had hij gedacht dat het verder binnen de kortste keren rond zou zijn. Hij wou de raad in de eerstvolgende commissie  op 19 september wel nader informeren over het gewijzigde contract. Omdat bij de voortduur het college in deze zaak in gebreke blijft, is er weinig vertrouwen dat het 19 september wel goed komt. Als fractie van de ChristenUnie kwamen we hiermee in een dilemma terecht. Groenlinks had gelijk wat het tijdpad en de zorgvuldigheid betreft. Ook wij hadden al eerder het idee dat de MC de grond maar in eigendom moest verwerven. Aan de andere kant wilden we ook de wethouder nog wel de mogelijkheid geven om de zaak nader uit te leggen. We hoopten dan ook dat Groenlinks de motie aan wilde houden tot na 19 september, ook omdat we voorzagen dat er deze keer geen meerderheid voor zou zijn. Men wilde de motie toch in stemming brengen. Als fractie van de ChristenUnie hebben we toen voor deze motie gestemd omdat we meer waarde hechten aan het consistent zijn richting de burger dan aan de nadere uitleg van de wethouder. Hier was  in feite tijd genoeg voor geweest.

 

Dan de jaarrekening. In de rekeningcommissie had ik namens de fractie van de ChristenUnie al aangegeven dat er, naast veel kritiek ook positieve elementen te benoemen waren: het is het eerste jaar dat op deze wijze verantwoording moet worden afgelegd, veel van de genoemde onduidelijke of onjuiste posten betroffen vooral een onjuiste administratieve verwerking en de accountant relativeerde de druk die door de provincie op de gemeente is gelegd om tijdig te rapporteren. Hoewel er dus wel de nodige kritiek te leveren valt en we ook absoluut niet blij zijn met de vele ongeauthoriseerde overschrijdingen was er voldoende reden om de jaarrekening vast te stellen.

 

Een aantal raadsleden viel erg over het feit dat de accountant een verklaring van “geen oordeel” over de rechtmatigheid van de jaarrekening heeft uitgesproken, maar vergat dat dit het gevolg was van de eigen besluitvorming. Door nog geen volledig normenkader vast te leggen, kan de accountant niet anders doen dan tot deze conclusie komen omdat het referentiekader ontbreekt.

Veel storender was de wijze waarop de wethouder financiën met zijn plicht tot verantwoording afleggen was omgegaan in de rekeningcommissie: hij was er niet.

 

De vele vragen die er bij de anderen leefden konden niet beantwoord worden. Echt onbehoorlijk was de opmerking dat de raad geen inzage kon krijgen in de overeenkomst voor schadeloosstelling voor de fa.v.d. Wal die de Boeg in eigendom heeft gehad. De vervanger van de wethouder financiën, de wethouder welzijn zegde toe dat we de nodige informatie voor de raadsvergadering zouden krijgen. Het was nog onduidelijk of de wethouder financiën wel op de raadsvergadering aanwezig zou zijn; er was een bijeenkomst in Aberdeen in verband met off shore activiteiten en promotie.

 

Uiteindelijk kregen we de gevraagde informatie pas tijdens de raadsvergadering en was de wethouder financiën aanwezig, hoewel hij ontkende dat dit onder druk van zijn eigen fractie en lijst Prins was gebeurd.

 

De jaarrekening is een belangrijk ijkmoment voor de gemeenteraad om te kunnen beoordelen of het gemeentelijk beleid datgene heeft opgeleverd wat bedoeld werd. Ook is het het moment waarop de wethouder verantwoording moet afleggen over het gevoerde beleid. Door de slechte voorbereiding, het niet op tijd en niet volledig beantwoorden van de vragen, geeft het college aan weinig belang te hechten aan deze verplichting. Men verwees naar de kritiek van de accountant op het ambtelijk apparaat en gaf aan inspanningen te zullen verrichten om dit meer op orde te krijgen. Als fractie van de ChristenUnie hebben we benadrukt dat in onze optiek de wethouder verantwoordelijk is en “dat goed voorbeeld, goed doet volgen”.

 

Slechte besluitvoorbereiding

Uiteindelijk kwam het dan op besluitvorming aan en was er grote onduidelijkheid over wat er nu besloten moest worden omdat dit niet goed aangegeven  stond op de agenda. De knulligheid ten top. Op dat moment was ik het helemaal zat: ik heb  heel veel energie gestoken in het doorgronden van de jaarrekening, geprobeerd om de consequenties van deze verantwoording te overzien en lijnen uit te zetten voor de toekomst. Het college heeft daaraan geen enkele boodschap naar het lijkt en daarin voel ik me geschoffeerd. Toen dan ook zo ongeveer verzonnen was hoe we moesten besluiten heb ik aangegeven dat we als fractie van de ChristenUnie ons constructief op willen stellen en dus ook de jaarrekening wel vast zullen stellen, maar dat ik de hele gang van zaken  onbehoorlijk vind en dat niet het ambtelijk apparaat maar het college hierbij  voortdurend in gebreke blijft  waardoor bij mij het beeld ontstaat van een “opgegeven bende”.  Dat was een bijzonder onparlementaire opmerking die van harte werd ondersteund door een raadslid van het CDA; “het is mij uit het hart gegrepen, hear, hear”, was zijn commentaar. Wellicht is dat wel het meest trieste van deze avond.

 

Vervolgverhaal           

In een reactie op een column maakte ik melding van mijn contacten met een slachtoffer van aanranding en van verduistering door een openbaar bestuurder. Ik heb die reactie o.a. naar de Helderse courant gestuurd en naar betrokkenen. Eén van de betrokkenen heeft gereageerd met de aankondiging van juridische stappen en een journalist heeft laten weten dat men niets met het artikel zal doen o.a. omdat men de achtergrond van de slachtoffers meende te kennen. Een andere journalist had wel belangstelling, maar na intern overleg heb ik niets meer van hem vernomen.

 

-Een radeloze burger mag geen post bij de wethouder in de bus gooien of afgeven

-Een andere burger wordt gemaand te stoppen met het schrijven van e-mails over bestuurders en ambtenaren

-de burgemeester wil invloed uitoefenen op de geschiedschrijving over het Helders gemeentebestuur

-de krant registreert niet alleen nieuws, maar lijkt het ook te regisseren.

 

Den Helder huisvest verschillende overheden met elk hun eigen visie op openbaarheid van gegevens en stukken. Zou dat doorwerken in het gewone leven?