Als het lachen je vergaat……

 

Marten eindigde zijn column met de veronderstelling dat de boosdoener (schrijver van vele e-mails)  waarschijnlijk dubbel van het lachen voor de  bank ligt, niet in staat om bij zijn computer te komen.

Het is inderdaad te hopen dat het lachen hem niet vergaan is na zijn jarenlange strijd om gehoord te worden.

 

De jarenlange stroom, soms heftige e-mails, is volgens mij ontstaan uit enorme frustratie over het ervaren onrecht  in zowel zijn privé-situatie als in de totstandkoming van de Stichting Karpatula. Hij is enorm betrokken bij het wel en wee van mensen uit het Caribisch gebied en zet  zich met veel ijver in om hun situatie te verbeteren.

 

In de loop van de tijd ben ik me  gaan verdiepen in de situatie rondom de betrokkene. Ik vind dat  er sprake is  van bijna mensonwaardige omstandigheden waaronder hij met zijn gezin moet leven vanuit de WVG.

 

Bij de oprichting van de Stichting Karpatula in 2002 zijn  door zowel de burgemeester als de wethouder welzijn toezeggingen gedaan over huisvesting en uitvoering van het projectplan van de Stichting in het bijzijn van de gevolmachtigd minister. Noch de huisvesting, noch uitvoering van het projectplan zijn tot op heden gehonoreerd. Wel gaan anderen aan de haal met delen van dit projectplan, zoals bijv. het huidige plan voor particuliere bewaking in de Falga.

 

De inzet van betrokkene voor mensen uit het Caribisch gebied heeft mij inzicht gegeven in schrijnende omstandigheden:  enorme schuldenproblematiek en uitzichtloze situaties met als gevolg dat ouders soms  hun kind(eren) prostitueren, vrouwen schijnhuwelijken aangaan (o.a in Engeland) en dat de hulpverlening in veel gevallen het volledig af laat weten (zie hiervoor ook eens onze notitie over Antilliaanse risicojongeren en onze constateringen op het gebied van de hulpverlening op onze website www.denhelder.christenunie.nl ). Via de vele contacten van betrokkene en persoonlijke financiële inzet probeert hij zoveel mogelijk nood te lenigen.

 

Waar ik vooral moeite mee heb is dat binnen het stadhuis geprobeerd wordt de man monddood te maken met dreigementen over juridische stappen. Ik heb niet gemerkt dat men bereid is om de inhoud van de e-mails te bekijken op waarheidsgehalte. Ik heb wel contact gehad met degene die slachtoffer is van de aanranding door de wethouder in bijzijn van de fractievoorzitter van Leefbaar Den Helder.

Ook heb ik gesproken met degene die de gouden ketting van betrokkene terugbezorgd heeft die maandenlang in bezit was van de wethouder, met daarbij het verzoek  af te zien van aangifte en de loze belofte van een goed gesprek over alle, door betrokkene ervaren problematiek.

 

Daarnaast zijn er verschillende zaken geweest waardoor de betrokkene zich ernstig gefrustreerd en tegengewerkt heeft gevoeld  waarbij de fractie van de ChristenUnie, samen met D66 geprobeerd heeft te bemiddelen.

Inmiddels is mij het lachen wel vergaan als ik zie hoe er met betrokkene de afgelopen jaren is omgegaan, hoe wijd verbreid dit is en hoe de schriftelijke vragen die een aantal partijen gesteld hebben bol staan van vooronderstellingen en suggesties richting betrokkene (maar ook richting betrokken politieke partijen). De informatie over de mediation is “gelekt” vanuit het stadhuis (overigens zonder de juiste achtergronden) en dit staat in schril contrast met de dreigementen richting de betrokkene.