Schriftelijke vragen namens de fractie van de  ChristenUnie  over het functioneren van de afdeling werk, inkomen en zorg (30-08-2005)

 

De voormalige sociale dienst (nu afdeling WIZ) kent een lange historie van geldverslindende reorganisaties en interim bestuurders.

 

Met het huidige vaste managementteam en nieuwe organisatievorm lijkt het langzamerhand de goede richting op te gaan met de afdeling. Als fractie van de ChristenUnie hebben we sterk de indruk dat het met organisatie van processen en procedures de goede kant op gaat.

 

Toch worden we de laatste tijd regelmatig geconfronteerd met klachten van burgers over hun contacten met de afdeling en de afhandeling van hun vragen en/of klachten. Als we namens die burger de afdeling om antwoord of opheldering vragen, worden we geconfronteerd met geen of onjuiste antwoorden.

 

In het algemeen willen we weten hoe de afdeling denkt hierin verbeteringen aan te brengen en binnen welke termijn. Onderstaand treft u een aantal van de vragen aan die we de afgelopen tijd gesteld hebben en waarop we niet of de verkeerde antwoorden hebben gekregen. We willen ook weten hoe u nu met deze specifieke vragen denkt om te gaan en binnen welke termijn

 

-van verschillende kanten bereiken ons berichten dat uitkeringen (veel) te laat worden uitbetaald, ook van mensen die hun inkomen in beheer gegeven hebben bij bewindvoerders, dan wel geholpen worden bij het beheer van hun uitkeringen. Protesten, ook van de instellingen, veranderen hieraan niets.

Vb.: de afdeling stelt uitkeringen rond de 30^e betaalbaar; het komt regelmatig voor dat uitkering rond de 11^e van de volgende maand pas betaalbaar gesteld worden.

 

-verschillende cliënten hebben geklaagd over het feit dat hun vakantiegeld niet uitgekeerd werd in de maand mei. Bij navraag werd ons verteld dat het zou gaan om cliënten bij wie sprake was van verschillende beslagen. Onderzoek (door de fractie van de ChristenUnie) leerde dat dit niet het geval was. In juli werden de volledige vakantiegelden alsnog uitgekeerd.

 

-jonge mensen die zich bij het CWI melden, krijgen te horen dat ze eerst een ½ jaar werkeloos moeten zijn voordat ze recht hebben op een uitkering. Iedere keer als ze bijv. een tijdelijk baantje hebben gehad en weer werkeloos zijn, krijgen ze dit verhaal opnieuw te horen. Dit is, volgens het MT een onjuiste voorstelling van zaken. Toch wordt het nog steeds aan jongeren verteld. Ze komen hiermee niet in aanmerking voor een snelle (re)integratie en raken in de financiële problemen.

 

-mensen die parttime werken en een aanvullende uitkering krijgen, blijken hiermee belastingtechnisch problemen op te lopen. Er lijken te weinig inhoudingen te worden gedaan, door hetzij de werkgever, hetzij de afdeling, waarna ze geconfronteerd worden met stevige naheffingen. Er wordt weinig hulp geboden en mensen raken hopeloos in de problemen (in 1 situatie hebben we hulp ingeroepen van een belastingdeskundige. Gewoonlijk moet hiervoor worden betaald, hetgeen voor de cliënten vaak geen optie is).

 

-een aantal keren is aandacht gevraagd voor de situatie van een vrouw die slachtoffer is geworden van ernstig huiselijk geweld waardoor sprake is van halfzijdige verlamming en ernstig lichamelijk en psychisch lijden. Er zijn geen aanpassingen in het kader van de WVG uitgevoerd en er is geen (gedeeltelijke) WAO-uitkering aangevraagd. De vrouw heeft ernstig heimwee naar haar geboorteland en kan daar ook meer hulp van familie krijgen. Omdat we geen reactie kregen, heb ik dit verhaal namens de fractie als klacht neergelegd bij de betreffende verantwoordelijke. Naast een algemeen antwoord werd ik terugverwezen naar het MT voor nadere informatie. Dat was nu net het probleem.

 

-als fractie zijn we ook geconfronteerd met de problematische situatie van een cliënte die al vreselijk lang worstelt met de afdeling over haar uitkering en betaling van vaste lasten. Inmiddels is er sprake geweest van afsluiting van energie en dreigende huisuitzetting.

Zowel de cliënt als haar hulpverlener hebben sterk de indruk dat dit het gevolg is van een persoonlijke kwestie tussen haar en de betreffende wethouder.

Als fractie van de ChristenUnie hebben we uiteindelijk de burgemeester geconfronteerd met deze situatie. Binnen een week had de cliënt een voorschot, waarna we de burgemeester gevraagd hebben of dit betekent dat de cliënt en haar hulpverlener gelijk hadden. De burgemeester gaf aan dit niet te weten, maar gewoon zijn invloed te hebben gebruikt.