Druk

Afgelopen week was weer een enorm drukke. Uiteraard stond de programmabegroting op de agenda woensdagavond, maar maandagavond was er een raadsbrede commissie waarin gevraagd werd om een voorbereidingskrediet beschikbaar te stellen voor de bouw van het nieuwe stadhuis.

Functie stadhuis

En dat gebouw moet feitelijk de start van de stadshartvernieuwingen inluiden. Een gebouw dat publiek toegankelijk is, ook al komen vele inwoners er maar één keer per jaar of zelfs minder. Maar voor ambtenaren juist weer dé plek waar ze werken!

Het huidige stadhuis is nog steeds een bejaardentehuis, zo wordt er geroepen. De grappen daarover zullen ongetwijfeld niet of nauwelijks van de lucht zijn.

Arbotechnisch niet meer voldoend, te hoge jaarlijkse kosten, ambtenaren die door de huidige indeling denken in hokjesgeest verweten zou kunnen worden en een weinig representatieve uitstraling als het gaat om het huis van de stad. Hét huis van de stad. Want zo zou het moeten zijn.

Huidig stadhuis

Ik denk dat we er wel van overtuigd zijn dat de huidige locatie niet lang meer gehandhaafd kan blijven. Ook begrijpen we dat de huidige jaarlijkse onderhoudskosten hoger zijn. Een nieuw te bouwen gebouw zou, als het goed is, op jaarbasis in onderhoud en misschien ook wel energiekosten goedkoper moeten kunnen zijn. Efficiënter in energiegebruik, duurzaam op alle vlakken en met een efficiënt(er) werkend ambtenarenapparaat.

Kosten

Hier praten we dus over het kostenaspect. Maar we hebben moeite om het financiële plaatje te doorgronden. Tijdens de vergadering werden we nog even “verrast” met een financieel plaatje van wethouder Fritzsche waarin hij aangaf dat een nieuw stadhuis op jaarbasis goedkoper is en klaar. Tijdens de “debatrondes” waren er een aantal partijen die om het hardst meenden te moeten schreeuwen dat wie dacht dat een gloednieuw pand duurder is, het plaatje niet snapte. Nou dat kan natuurlijk, zeker als je ’t plaatje net nog maar voor de eerste keer gezien hebt. Maar dat is niet het enige waar we moeite mee hebben. Ook de locatie en de manier waarop de keuze voor die locatie tot stand gekomen is roept vragen bij ons op.

Locatiekeuze

Afgelopen commissievergadering heb ik wethouder Boskeljon gevraagd waarom gekozen is voor deze locatie. Hij gaf aan dat hij, of men, denkt dat dit de beste locatie is. Helaas ligt hier, zoals hij ook aangaf, totaal geen onderzoek aan ten grondslag. En daar hebben wij moeite mee. We kunnen het ons als gemeente toch niet veroorloven om keuzes te maken zonder onderbouwing? We zijn in onze ogen al een stap te ver met het voorbereidingskrediet.

Financieel staatje

Collega-raadslid Roel Prins was in de commissie een stuk optimistischer gestemd dan dat hij dat nu is. Hij zet grote vraagtekens bij het financiële plaatje van wethouder Fritzsche. Voornamelijk als het gaat om het kostenaspect van opwaardering van het huidige stadhuis en de daaruit voortvloeiende jaarlijkse kosten. Want waar baseert de wethouder de 12 miljoen euro op die dit zou gaan kosten? Hij heeft de raadsleden een staatje toegezonden waarin hij één en ander uiteengezet heeft. Ter verduidelijking en vraagstelling!
Het is allemaal erg kort tijd om dat nog “even” te doorgronden, maar we doen ons best!

We moeten!

Als ik de krant van vorige week mag geloven, dan lopen we enorme risico’s als we tegenstemmen. Wat voor keuze laat het college ons dan nog? Waarom zitten we er dan überhaupt nog als raad? Of het ontbreekt het college aan regie en aan sturing, of het is allemaal niet zo zwart-wit als dat het door het college gesteld wordt. En ik denk dat het vooral het laatste is. Want laat een college zich alles gezeggen wat de overige partijen hen oplegt? Want dan laten ze zich dwingen en buigen ze die kant op die een Provincie of andere betrokken partij voor ogen heeft.

Dit is Den Helder

Maar dit is Den Helder, dit is geen kantoorpand van een ontwikkelaar, dit is geen Provincie, dit is geen Rijk, hooguit een deel van. Dit is Den Helder en vanuit dat perspectief horen we te kijken. We kijken terecht naar buiten omdat we dat nodig hebben en door goede plannen in te dienen willen we ons ontwikkelen met de steun van het Rijk, de Provincie of welke ontwikkelaar dan ook die een gerede bijdrage in onze plannen wil steken.

Dat dat ons geld gaat kosten, lijkt me niet meer dan logisch. Maar ik ben bang dat we zelfs onze eigen portemonnee niet meer beheren en overgeleverd zijn aan andere partijen dan aan onszelf. Zo hoort het niet, zo zal het wat ons betreft ook niet mogen zijn.

En nu?

Wat nu? Dat heb ik me de afgelopen tijd wel afgevraagd. Gaan we tegenstemmen omdat de fundering voor deze locatie in onze ogen ontbreekt? Of gaan we gewoon aan de leiband verder en laten we ons overtuigen van de financiële voordelen die dit allemaal met zich meebrengt? Ik denk het niet, want een andere locatie had ook dezelfde, of misschien nog wel grotere, financiële voordelen gekend.

We zullen ons moeten beraden op hoe we de vergadering ingaan. Leggen we ons neer bij de locatiekeuze en bekijken we dus het financiële plaatje? Of nemen we toch de weg zoals die genomen moet worden: Een onderzoek naar de meest optimale locatie van een nieuw stadhuis, bekijken of we het huidige postkantoor kunnen gebruiken, hetzij het stadhuis inpassen in het oude pand, hetzij het verplaatsen van de bibliotheek in het voormalige postkantoor?

We willen gerust constructief meedenken en –beslissen als het gaat om het inpassen van de bibliotheek bij het stadhuis, maar of we dat al een stap te ver vinden?

Willem