Lang, lang, lang
De laatste weken worden gekenmerkt door zware onderwerpen en dito raads- en commissievergaderingen. Soms beginnen we om 17.00 uur en soms om 19.30 uur, maar altijd weten we ze als raad en college weer pas zo rond 23.00 uur of zelfs later te beëindigen. Dat vraagt, naast een hoop beschikbare tijd, ook om geduld, frisheid en scherpte. Ik vraag me achteraf wel eens af hoe een mens het vol kan houden om zolang achter elkaar te vergaderen, na een lange intensieve werkdag, en ook nog op het juiste moment je statement te maken.

Nieuw stadhuis
Het hoofdonderwerp van de afgelopen week was wel het nieuwe stadhuis. Er was sprake van een hoop verdeeldheid onder de partijen. Uiteindelijk moesten we als raad beslissen of we het eens waren met een aantal conclusies uit een rapport over de haalbaarheid van het nieuwe stadhuis op de locatie van het voormalige postkantoor. Daarnaast om 1,5 miljoen euro als voorbereidingskrediet beschikbaar te stellen om alle plannen voor het nieuwe stadhuis te kunne maken zodat er een aanbesteding plaats kan vinden.

Als ChristenUnie zaten we vol vragen, dat heeft u vorige week op onze site kunnen lezen. Uiteindelijk hebben we het goed geacht om via een aantal amendement meer grip te krijgen op de uitwerking van de plannen voor het nieuwe stadhuis. De PvdA had een amendement dat na wat aanpassingen en versleutelingen de goedkeuring van de meeste partijen kon wegdragen. Ze beoogden hiermee om op de hoogte gehouden te worden aangaande de planvoorbereidingen. Hierdoor kunnen we tijdig ingrijpen of sturen als wij dat als raad nodig achten. Zo is het wat ons betreft nog steeds niet zeker of het stadhuis op de beoogde locatie ook de meest optimale plek is. Maar ook de financiën bevatten nog teveel onduidelijkheden. Dit alles is wat ons betreft helder verwoord en geborgd in de PvdA-motie.

Zelf hadden we een amendement ingediend waarin we aangaven dat we niet wilden dat het voormalige postkantoor eerder zou worden gesloopt dan dat er bouwactiviteiten plaats zouden gaan vinden. Uiteraard wel als er uiteindelijk gekozen zou worden voor die locatie. Hiermee willen we voorkomen dat we nog meer gaten in het stadshart slaan die een troosteloze indruk achterlaten.

Toen we ons amendement in konden voegen bij die van de PvdA, gingen de meeste partijen overstag. Een goede bevestiging dat er naar ons geluisterd wordt en dat we een stimulerende werking naar andere partijen hebben.

Rapport onderzoek brand Prins Willim
Een ander heikel punt wat in de afgelopen week naar voren kwam is het rapport over de brand van de Prins Willim. Hierin werden diverse pittige conclusies getrokken waar alle partijen lering uit zullen moeten trekken.

Wat me vooral opviel is dat de sfeer die rondom de brandbestrijding gehangen heeft, niet de juiste is geweest. De brandweermannen zijn juist voortvarender te werk gegaan dan zou moeten of zou mogen. Maar we moeten uitkijken voor het al te makkelijk napraten van een rapport als dit. Er blijft in mijn ogen teveel ruimte voor meerdere interpretaties. Immers, kunnen wij ons dit soort zaken helder voor de geest halen als we met zware bepakking, een helm, flessen op onze rug en een brandslang of ander blusmiddel meetorsen om een brand te bestrijden? Na afloop kun je alles op een veel rustigere en objectievere manier bekijken dan tijdens.

Natuurlijk is het de taak van een brandweerman om te blussen en, in dit geval, de economische schade zoveel als mogelijk te beperken. Verweten werd dat de Officier van Dienst de publieke opinie en de politieke gevoeligheid te laag had ingeschat. Dat het misschien beter was geweest voor publiek en politiek om de marinebrandweer in te schakelen. Vervolgens wordt gesteld dat ze zelf teveel risico genomen hebben bij het bestrijden van de brand. Zou in dat laatste niet de kern zitten dat de Officier van Dienst dat besef juist wel had? Kortom teveel ruimte voor verschillende interpretaties. En dat is in mijn ogen nooit goed in een rapport dat ergens uitsluitsel over moet geven.

Hoe dan ook, in mijn ogen is brandweerman een roeping. En met een roeping praat je niet over een werkdag van 9 tot 5, zeuren over een ongemakkelijke stoel of een vastlopende laptop. Nee, met een roeping is het zo dat je ergens met je volle verstand en al je gevoel voor gaat. Dat gaat niet altijd goed, maar dat is het geval met elk beroep, met elke beweging die je maakt. Ik wil alleen constateren dat we blij mogen zijn dat de brandweermannen er ook voor ons zijn als het mis gaat en dat we op hen kunnen vertrouwen. En ik ben blij dat ze er allemaal nog zijn!

Verkiezingscampagne
Halverwege de week is het campagneteam weer bij elkaar gekomen om het draaiboek van de campagne definitief te maken. Zaken als een begroting, de te nemen acties, het concept-verkiezingsprogramma en nog veel meer, hebben we uitgebreid kunnen bespreken. In januari 2010 zal wat ons betreft de campagne losbarsten waarbij we diverse ludieke acties en happenings in petto hebben. Hou onze site en de kranten daarom goed in de gaten!

Fractievergadering
Als toetje van deze week nog onze fractievergadering.
Hierin hebben we ons concept-verkiezingsprogramma besproken waar u uiteraard binnen afzienbare tijd het resultaat van zult zien. We hebben de inhoud besproken en we mogen met z’n allen constateren dat we een helder en duidelijk programma hebben kunnen neerzetten. De leesbaarheid en bondigheid zal in onze ogen één van de betere programma’s moeten opleveren. Uiteraard is ons christelijk gedachtegoed daarbij het grootste uitgangspunt, en dan boven alles de Bijbel, ons levensprogramma.

Willem