De gemeente Den Helder heeft bestuurders uit de kop van Noord Holland uitgenodigd voor een seminar over de relatie tussen onze lokale structuurvisie in ontwikkeling en de provinciale structuurvisie, met name dan het deel dat gaat over de kop van Noord Holland.

Uitgenodigde sprekers waren: Miranda Reitsma, Friso de Leeuw en Fons Asselbergs.

Miranda Reitsma is adviseur voor het bureau Els Bet dat op verzoek van de gemeente alle deelstructuurplannen tracht samen te smeden tot 1 overall structuurplan/visie. Dit is een noodzaak in het kader van de nieuwe wet op de ruimtelijke ordening. Daarnaast werkt ze ook voor Provinciale Staten als PARK-manager (provinciale aanpak ruimtelijke kwaliteit).

Voordat zij haar presentatie begon werd ze eerst gehuldigd door burgemeester Vriesman vanuit zijn functie als voorzitter van de Milieufederatie. Ze kreeg hiervoor een zgn. “parel”. Daarnaast kreeg ze nog een 2e parel die ze met een opdracht op 3 december terug moet geven. Na dit intermezzo legde ze verbanden tussen de lokale plannen en de provinciale. Lokaal gezien is er nogal eens sprake van overlap of tegenstrijdigheden, die nu langzamerhand aan het licht komen. Ook heeft de gemeente zich nogal complexe opgaven toegedacht, zoals infrastructuur en het feit dat het lijkt of er 3 centra zijn. Hieraan zal de komende tijd aandacht besteed moeten worden. Ze vond ook dat er meer samengewerkt moet worden tussen gemeenten onderling, is het niet bestuurlijk dan in elk geval projectmatig.

Friso de Zeeuw is praktijkhoogleraar gebiedsontwikkeling. Zijn stelling was dat de structuurvisie Noord Holland geen oplossingen biedt voor de dilemma’s. Het analyse-deel vond hij niet slecht, de uitwerking wel. De ongewisheid van de gekozen organisatiestructuur leek hem bijzonder groot. De crisis leert ons selectiever te zijn met het ontwikkelen van projecten en maakt faseerbare projecten noodzakelijk. Niet zo groot of aan elkaar samenhangend dat wijzigingen op onderdelen niet meer mogelijk is. Hij schetste ook wel een komisch beeld van de regionale samenwerkingsontwikkelingen: er ontstonden regionale samenwerkingsverbanden, die opgeblazen werden als de diverse gemeenteraden begonnen te “koeren” en vervolgens ontstonden er weer nieuwe enz.

Hij pleitte voor aandacht voor opleidingen als drager voor stedelijke ontwikkelingen.

Fons Asselbergs is bijzonder hoogleraar monumentaal bouwkundig erfgoed en ingehuurd als adviseur van Zeestad. Hij had ongezouten kritiek op het Uitwerkingsplan als totaal: het leek net of er met 1 tekening was gewerkt voor alle gebieden zonder onderscheid te maken tussen de eigenheid van die verschillende gebieden. Hij pleitte sterk voor het versterken van het eigen karakter van de verschillende gebieden. Gaf een paar aansprekende voorbeelden: het schuine pad op de ORW zou zo snel mogelijk in ere hersteld moeten worden. De spoorstraat als verbinding naar de ORW zou hiervoor ook “smoel” moeten krijgen. Monumenten zijn ankerpunten in de samenleving. Ze kunnen natuurlijk andere functies krijgen in de loop van de tijden en daartoe (intern) aangepast worden, slopen is uit de boze. Hij was een duidelijke tegenstander van “gewone” woningbouw op de ORW, wel bijv. studentenhuisvesting in relatie tot de maritieme opleidingen. Met name zijn verhaal over de Spoorstraat staat haaks op de visie in het Uitwerkingsplan. Men wilde immers deze niet tot hoofdweg richting ORW maken, maar de Beatrixstraat. Ook zijn visie op de woningbouwplannen op de ORW staan haaks op diezelfde visie. Bijzonder dat hij dus adviseur is van Zeestad, maar wel bemoedigend. Fritzsche vroeg zich in een reactie af of ze wel op de goede weg waren.

Kortom, vooral die laatste spreker vond ik bijzonder bemoedigend voor de ontwikkeling van Den Helder. Ik las nu ook nog dat er een mogelijkheid bestaat dat de bomen in het stadspark gewoon recht gezet worden, als veel mensen die willen. Ze kunnen dit a.s. maandag kenbaar maken. Ik hoop dat er heel veel mensen naar toe gaan.