Stabiliteit

Onder verschillende namen maakt de ChristenUnie al circa 20 jaar deel uit van de Helderse gemeenteraad, en dat in een stabiele samenstelling van twee fractieleden. In al die jaren zijn wij een oppositiepartij geweest. Deze term past ons echter niet. Vanuit onze overtuiging hebben wij altijd geprobeerd ons constructief op te stellen en mee te denken. Vanuit ons Bijbels perspectief hebben wij ons zo altijd gouvernementeel opgesteld ten opzichte van zowel coalitie als oppositie. En nu zijn we, na al die jaren, maar vooral na stevig onderhandelen, onderdeel van de coalitie, weliswaar zonder het leveren van een wethouder. Dat hebben we vooral vanuit pragmatisch oogpunt gedaan: we wilden de kosten van het openbaar bestuur niet verhogen.

Niet alleen de onderhandelingsperiode was spannend, ook onze huidige positie zelf is vaak behoorlijk (in)spannend. Continu stellen we ons de vragen: kunnen we in deze nieuwe situatie onze eigenheid bewaren? Zijn de onontkoombare compromissen uit te leggen aan onze achterban? Wij willen blijven fungeren als de verbindende partij tussen coalitie en oppositie.

Verantwoordelijkheid

De verwachting dat het na de inspannende coalitieonderhandelingen rustiger zou worden, zijn helaas niet uitgekomen. Den Helder staat aan de vooravond van ingrijpende veranderingen en tegelijk staan ons grote bezuinigingsopgaven te wachten. Dit ervaren wij vanzelfsprekend als onze grote en gezamenlijke verantwoordelijkheid, De belangen die in onze stad spelen zijn groot en de druk die we daardoor ervaren is goed voelbaar. We beseffen wel heel goed dat we het niet iedereen naar de zin kunnen maken, welke beslissing we ook nemen. Maar laat dit duidelijk zijn: voor ons staat het algemene belang van de stad en haar inwoners voorop.

Onze achterban steunt ons nog steeds, dat mogen we ervaren uit de gesprekken en vergaderingen die we houden, maar ook bijvoorbeeld uit de enquête onder de lezers van de Helderse Courant. Daaruit bleek dat het vertrouwen in de ChristenUnie niet gedaald is door onze deelname aan de coalitie. Dat bemoedigt ons. Zeker nu er ook een andere kant is: vandaag de dag zijn de kritieken harder en onbehoorlijker of zelfs onbeschofter geworden. Vooral op verschillende fora, zelfs tot het godslasterlijke aan toe waar je je behoorlijk aan zou kunnen storen of die zelfs pijn zouden kunnen doen. Hoe groter je verantwoordelijkheid, hoe groter de weerstand, zo lijkt het wel.

Kadernota

En nu dan de Kadernota. In de basis is dit een weergave van de lokale politieke opgave om te komen tot een sluitende begroting. De kaders worden mede gevormd door nog zeer onduidelijk Rijksbeleid. Dat maakt het lastig om keuzes te maken. Dat blijkt ook wel uit de magere inhoud van deze kadernota. Dat is meer een constatering dan kritiek, de feiten liggen er immers. De Kadernota zelf laat zich goed lezen.

We hebben te maken met een toenemende decentralisatie vanuit het Rijk, maar wel met minder geld en mensen, naast de enorme schuldencrisis die ingrijpende bezuinigingen noodzakelijk maakt. We zijn blij dat er nog enig wijzigingen opgetreden zijn in het Lenteakkoord op het gebied van zorg en welzijn, maar in het algemeen treffen de bezuinigingen nog steeds die inwoners die het al zwaar hebben. De effecten cumuleren het meest bij de mensen die dit het moeilijkst kunnen opvangen. In onze ogen zijn het nog steeds niet de sterkste schouders die de zwaarste lasten dragen. En daar komen dan ook nog eens de effecten van het lokale beleid bij.

Er wordt dan niet direct uitgegaan van lastenverzwaring in de vorm van verhogingen van allerlei lokale heffingen en belastingen, maar er wordt wel ingegrepen in veel voorzieningen die opnieuw vooral gevoeld worden bij mensen die het al moeilijk genoeg hebben. Als fractie van de ChristenUnie kunnen we ons daarin niet vinden. Het staat ook haaks op de uitgangspunten van het coalitieakkoord. We zullen dan ook, wellicht in samenwerking met andere partijen hierover de nodige amendementen indienen.

Balans

We kunnen ons er ook niet in vinden dat bij de zoekrichting voor een sluitende begroting dat we op zichzelf natuurlijk toejuichen, eenzijdig gezocht is binnen het ‘sociale domein’. Naar ons idee is de verhouding hierin zoek en de titel van deze kadernota irriteert ons dan ook. Hij lijkt vooral te verwijzen naar het stenen stapelen. Hoe vaak ook wij en andere partijen naar voren hebben gebracht dat de balans volledig zoek is. Naar ons idee gaat het de stad pas goed als mensen naar elkaar omzien en bereid zijn elkaars lasten te dragen, met andere woorden: een evenredige verdeling van de pijn. Dat zien wij ook als onze opdracht rechtstreeks vanuit de Bijbel.

We zijn van mening dat meer dan nu het geval is er ook binnen de Stedelijke vernieuwing bezuinigd moet worden om de begroting en het meerjaren perspectief haalbaar te maken. We zijn er wel van overtuigd dat Stedelijke vernieuwing bijdraagt aan een aantrekkelijke stad en het economisch perspectief, maar we hebben daaraan wel stevige kaders gesteld.

Stadhuis

De vraag is wel of die kaders ook terug te vinden zijn in de te nemen beslissingen. We twijfelen daar ernstig aan, zeker als het gaat om de nieuwbouw stadhuis. We zijn nu geconfronteerd met de vondst van een egalisatiefonds, gevuld met onder andere de meeropbrengst van de verkoop van het oude stadhuis. We hebben als fractie het verband gelegd tussen deze meeropbrengst en het besluit van WS om uit de grondpositie van Julianadorp oost te stappen. Nergens in de kadernota is terug te vinden wat dit de gemeente gaat kosten en het college heeft aangekondigd pas in september met informatie te komen. Een simpele rekensom laat zien dat we rekening moeten houden met een bedrag van ongeveer € 9 miljoen (€ 14 miljoen – € 5 miljoen afboeking economische waarde). En in dat geval is de meeropbrengst van het stadhuis geen meevaller, maar een post binnen de begroting waarvoor nog dekking gevonden moet worden. Net als voor al die andere posten die niet binnen de €2,1 miljoen zijn gebracht.

Realiteit

We maken deel uit van de coalitie maar dat betekent niet: stilzwijgend alle plannen accepteren, maar juist vanuit onze Bijbelse uitgangspunten de zaken kritisch beschouwen en trouw blijven aan onze belangrijkste opdracht, namelijk: omzien naar onze naasten.

Vaak citeren we uit het coalitieakkoord bij onze verschillende overleggen, omdat de uitgangspunten hierin ons aan elkaar binden, niets meer en niets minder. Daarbij is de realiteit natuurlijk dat je niet op alle fronten je gelijk kunt krijgen of naar je hand kunt zetten. Dat wil je natuurlijk eigenlijk wel, maar dat zou ook een uitholling van democratische principes betekenen. Sommige zaken liggen daarbij al zover in de besluitvorming dat het alleen nog maar mogelijk is om te proberen de schade zoveel mogelijk te beperken. Denk hierbij aan de verplaatsing van de Schouwburg. In 2008 besloten en in 2011 bleek dat er eigenlijk geen beslismoment meer was voor de raad. Dan rest er niet veel meer dan de schade te beperken, ook al zijn we er van overtuigd dat er geen draagvlak voor is onder de inwoners. Ja, we maken deel uit van de coalitie, maar alleen binnen de gestelde kaders en niet ten koste van alles.

Communicatie

Als laatste, maar zeer essentiële aspecten in het gevoerde beleid nog dit:

Er is een aanzienlijk gebrek aan communicatie en inlevingsvermogen bij het college en enkele uitvoerende organisaties. Deze twee competenties zouden genoemde organen meer dan nu het geval is verder moeten ontwikkelen. Bewoners voelen zich niet gehoord en aangetast in hun rechten. Denk hierbij aan het Gemini Ziekenhuis, het Lyceumhof, maar ook nu weer aan de actie om een deel van de rooilijnen voor het nieuwe stadhuis te visualiseren. Dit wekt zowel bij inwoners als bij raadsleden de indruk dat de finale besluitvorming er niet toe doet. College en ontwikkelaars gaan (te) voortvarend aan de slag, of denderen misschien wel door.

Vanuit onze kant een meer dan dringende oproep om hier gehoor aan te geven. De weerstand en het onbegrip tegen plannen en keuzes vanuit het stadhuis zijn vooral te wijten aan het gebrek aan communicatie en inlevingsvermogen. Dit baart ons zeer grote zorgen naar de toekomst to en we zullen hier blijvend over communiceren.

Voor ons als ChristenUnie zijn sociale gerechtigheid en het omzien naar onze naasten, de belangrijkste uitgangspunten geweest en deze zullen dat altijd blijven, want:

 “wie het verkeerde accepteert zonder er tegen te protesteren, werkt er aan mee”

(vrij naar Martin Luther King jr.)