U wordt van harte  uitgenodigd om te reageren op dit verslag, via de mail of telefonisch.

 

De week is voor mij op een bijzondere manier begonnen. Gewoonlijk probeer ik zondags beide kerkdiensten te bezoeken, maar afgelopen zondag ben ik met de politie op werkbezoek geweest. Dat had in een normale situatie best even kunnen wachten, maar de contactfunctionaris Antillianenbeleid werkt vooral in het weekend. Ik wilde graag met hem mee de wijk in omdat ik zelf al tegen veel problematiek was opgelopen en veel informatie had gekregen van de Antilliaanse welzijnsstichting Karpatula. Een werkbezoek met de politie in de wijk zou daar een waardevolle aanvulling op kunnen zijn. Temeer daar er maandagavond een speciale avond over Antillianenbeleid in de Schouwburg gepland was.

 

Samen met o.a. de fractievoorzitter van de ChristenUnie en een raadslid van D'66 proberen we op individuele schaal wat aan hulpverlening, -sanering en verwijzing te doen.

 

De conctactfunctionaris heeft mij meegenomen naar projecten van door de overheid gesubsidieerde instellingen. De problematiek die ik daar tegen kwam was veel erger dan waarvan ik op grond van individuele situaties al kennis had: mensen die in een onbeschrijflijke vieze puinhoop wonen, waar iedere vorm van woonhygiene ontbreekt; mensen die geen enkel zicht hebben op het hulpverleningstraject waaronder ze vallen, maar ook mensen die aangeven graag onder de begeleiding uit te willen en verantwoordelijkheid te dragen voor hun eigen situatie (ook financiëel) maar die op geen enkele manier hun hulpverleningsdossier in mogen zien, laat staan het meenemen om aan anderen te tonen; projecten die vrijwel niet draaien, maar waar we nog steeds de volledige subsidiebedragen voor uit betalen; medewerkers van welzijnsinstellingen die in de gevangenis belanden.

 

Het ergste vond ik nog de situatie in een jongerenproject waarvan we als ChristenUnie altijd een warm voorstander zijn geweest en dat we ook financieel gesteund hebben. Het verschil tussen de beginsituatie en de huidige situatie was onvoorstelbaar. Een grote vieze puinhoop, een jongere die er niet in thuishoorde, maar er al langdurig logeerde en ook de duidelijke aanwezigheid van een meisje in een van de slaapkamers. Degene die er al lang woonde had geen enkel inzicht in zijn vervolgtraject, begeleiding was er nauwelijks.

 

Nadat ik dit gezien had en aangevuld met mijn eigen ervaringen was mijn positieve houding t.a.v. dit project volledig verdwenen. Ook de activiteiten van de andere welzijnsinstelling die zich bezig houdt met Antillianenbeleid zouden zo snel mogelijk gestaakt moeten worden. In een herziene versie van onze notitie over Antilliaanse risicojongeren ga ik hierop nader in.

 

Maandagavond was er een avond over Antillianenbeleid. In de aanloop er naar toe had ik al de nodige kritiek geuit op de invulling van de avond. De uitnodigingen waren bijzonder laat verstuurd naar de diverse instellingen en de Stichting Karpatula kreeg de uitnodiging zo ongeveer als laatste. Daarnaast was afgesproken tijdens een van de commissievergaderingen dat de notitie van de ChristenUnie tijdens deze avond onderdeel van de discussie zou uitmaken, evenals de vragen en antwoorden hierop. Daar was niets van terug te vinden en in een 4-tal sessies zouden we telkens een kwartier de tijd krijgen om over een veelheid van problematiek en even zovele oplossingen na te denken, waarbij de uitkomst eigenlijk al vast stond; het door het college opgestelde projectplan (waarvan niemand kennis heeft) zou de nieuwe koers en werkwijze zijn omdat dit projectplan de basis is voor de bestuurlijke arrangementen die afgesproken zijn /  worden met het ministerie (op 8 juni a.s. worden ze ondertekend). In dit projectplan zijn dezelfde activiteiten en dezelfde instellingen weer opgenomen.

Nadat de burgemeester de indeling van de avond had aangekondigd, heb ik dan ook gevraagd of ik na de inleiding van dhr. Isabella uit Dordrecht alsnog een paar minuten het woord zou kunnen krijgen om mijn visie over de situatie kenbaar te maken. Ik kreeg van verschillende raadsleden bijval en de burgemeester heeft het mij toegestaan.

 

Dhr. Issabella hield een inleiding over de situatie in Dordrecht. Er is ook een speciale site met veel interessante informatie: www.antillianenindordrecht.nl

Het beeld dat hij schetste van de situatie in Dordrecht zou voor een groot deel hier in Den Helder ook van toepassing kunnen zijn en voor een heldere en daarmee werkbare structuur kunnen zorgen.

 

Tijdens de verschillende inleidingen heb ik mij  voortdurend afgevraagd hoe en wat ik nu zou willen zeggen, want er speelde zoveel en ik had mezelf beperkt in mijn vraag tot 5 minuten. Terwijl ik naar het podium liep, wist ik het nog steeds niet, maar ik stond er en het verhaal kwam. Binnen 5 minuten, zonder in detail in te gaan op wat ik gezien en ervaren had, maar luid en duidelijk. Ook de interne verdeeldheid binnen het ambtelijk apparaat en bij de verschillende collegeleden t.a.v. deze problematiek heb ik benoemd. Na afloop was er veel bijval en heb ik mij een hele tijd lopen afvragen wat ik nu precies gezegd had dat indruk gemaakt had. Dat is voor mij als christen alleen te verklaren als Leiding en ik vond het bijzonder om mee te maken.

 

Vervolgens hebben we natuurlijk gewoon de workshops  afgewerkt. Mijn opmerkingen zijn voor een deel terug te vinden in de eerste conclusies. Het belangrijkste vind ik echter dat er afspraken gemaakt zijn om met de Antilliaanse welzijnsstichting om tafel te gaan en te bezien wat de mogelijkheden zijn. Daarnaast hoop ik dat mijn kritiek op de interne verdeeldheid binnen het stadhuis ook landt en dat er wat mee gedaan wordt. De directeuren van de verschillende instellingen heb ik persoonlijk aangesproken op hun, naar mijn idee, falend beleid en aangekondigd dat ik dit ook naar anderen zal communiceren.

 

De Antilliaanse welzijnsstichting Karpatula heeft kritiek geuit op de ontwikkelingen rondom het Antilliaans beraad. Van het oorspronkelijke bestuur zijn nog maar heel weinig leden over en het totale aantal leden is scherp gedaald. Het resterende deel is wel een heel beperkte vertegenwoordiging van de doelgroep. Volgens Karpatula kan dit nooit een juiste afspiegeling zijn van de Antilliaanse gemeenschap al erkent de stichting ook dat zij ook niet  de volledige doelgroep vertegenwoordigen.

 

Het positieve resultaat van deze avond is vooral dat er contacten gelegd zijn, afspraken gemaakt over vervolgbesprekingen. Dit gebeurde vooral na afloop van de bijeenkomst.