Deze week is het landelijke gebedsweek. In veel kerkelijke gemeenten wordt hier aandacht aan geschonken. In Den Helder is dit een gezamenlijk initiatief van verschillende kerken en wordt gehouden in het gemeenschappelijk christelijke centrum de Verkenningston.

Maandagmiddag even aanwezig bij de opening van het nieuwe gymlokaal aan de Stakman Bossestraat. De verbouwing is mooi uitgepakt en de kinderen zijn er blij mee. De opening werd opgeluisterd door het lokale duo Straalman en Vriesman en hun productie “de wonderlijke wasmachine”. Kinderen dansten enthousiast op het wasmachinedeuntje.

Als steunfractie zijn we bij elkaar geweest om de lopende zaken te bespreken. We doen dat terwijl we samen eten. Gezellig en constructief. Het moest wel wat snel verlopen omdat om  18.30 uur er een bijeenkomst over het beleid rondom asielzoekers stond gepland. Ik vind het vaak erg bureaucratisch, de menselijke maat ontbreekt. Niemand die wil of kan bepalen dat sommige situaties niet passen binnen de regelgeving. Met als gevolg schrijnende situaties. Inmiddels is de Tweede Kamer ook overtuigd van de noodzaak voor een bed-bad-broodregeling. Dat maakt het voor gemeenten, hoop ik wat eenvoudiger om tot humaan beleid te komen.

’s Avonds commissievergaderingen. In MO was de rugbyclub in grote getale aanwezig. Ze voeren al jarenlang strijd tegen in hun ogen onrechtvaardige besluiten. In het kort komt het er op neer dat er 2 problemen zijn: de enorme huurverhoging voor hun activiteiten op een openbaar sportpark en het verlies van hun kantine. 10 jaar geleden hebben ze hun eigen kantine opgegeven en zijn verhuisd naar het Liniepark. De gemeente had hen vervangende ruimte beloofd en nu na 10 jaar raken ze die kwijt. Dat voelt alsof je je eigen huis afgegeven hebt aan de gemeente op voorwaarde van vervangende woonruimte en na 10 jaar sta je alsnog op straat. Als je dat van tevoren had geweten had je er mooi niet aan begonnen, denk ik. De huur lijkt mij exorbitant hoog na wat ze eerst betaalden. Het merendeel van de commissie was ook van mening dat de wethouder het gesprek opnieuw aan moest gaan. Bovendien moest het sportbesluit, waarop men zich baseert, tegen het licht gehouden worden.

De begroting van Meerwerf was een ander punt. Op zich wordt die, zelfs in de bestuurlijke puinhoop zoals die er nu is, een hamerpunt. Al zal er toch opheldering moeten komen op welke wijze Meerwerf nu gaat voldoen aan de richtlijnen van het Ministerie. Frappant detail: de brief aan de werknemers lijkt te zijn ondertekend door een bestuurslid dat er niet meer zou moeten zijn. Dat duidt toch ook op totale anarchie.

Bij bestuur en middelen was het enige punt de garantstelling voor de ontwikkeling van Kooypunt IIIa. Op zich gaat het hier niet om een groot bedrag waarvoor de gemeente garant zou moeten staan. Echter gevoegd bij de eerdere garantstelling voor het Regionaal havengebonden bedrijventerrein wordt het inmiddels een aanzienlijk risico. Daarbij komt dat verschillende rapporten aangeven dat er een andere manier van ontwikkelen wordt voorgestaan en het rapport Buck (ruimtebehoefte voor werklocaties) geeft zelfs aan dat er een andere ruimtebehoefte ontstaat. Zelfs als de haventerreinen apart beschouwd worden. De nadruk zou moeten liggen bij de ontwikkeling van de zeehaven. Tijdens de voornamelijk besloten behandeling werden de rapporten als niet langer relevant beschouwd. Lastig want op die onderzoeksrapporten, gebaseerd op feiten, zou een gemeenteraad moeten kunnen besluiten. Nu wordt vooral geschermd met werkgelegenheid en economische ontwikkeling. Die natuurlijk in de weg worden gestaan als we als raad tegen deze garantstelling zouden stemmen. Dat maakt indruk, want het grootste deel van de commissie geeft uiteindelijk een positief advies. Realiteit is dat er in 2014 geen kavel is verkocht, de ontwikkeling van het RHB aan alle kanten stagneert en Kooypunt II nog ruimte zat heeft. We hebben bovendien net besloten dat ons uitgangspunt voor garantstellingen een “nee, tenzij ….” Is. Voor de ChristenUnie reden voor een amendement.

Dinsdagavond was ik ook even in de gelegenheid om deel te nemen aan de gebedsweek.

De rest van de week was tamelijk rustig wat betreft bijeenkomsten. Wel een paar keer met mensen in contact over de effecten van de nieuwe ontwikkelingen in de zorg. Meestal zijn dat erg schrijnende situaties, want als het goed gaat zal dat minder snel gecommuniceerd worden. Ik kan er soms slecht tegen, voel me dan toch machteloos ondanks mijn functie als raadslid. Ik maak de Tweede Kamerfractie hier maar telkens op attent en binnenkort ook de lokale politiek in de hoop dat er hier en daar gecompenseerd kan worden of maatregelen gewijzigd.

Zaterdag naar de bijeenkomst van de Provinciale Staten fractie van de ChristenUnie/SGP. De kandidatenlijst wordt officieel bekend gemaakt, evenals de samenwerkingsovereenkomst  tussen ChristenUnie en SGP. Mooie rondleiding door het Provinciehuis en vervolgens een bemoedigende bijeenkomst met heel veel vertegenwoordigers van de lokale en provinciale fracties van de ChristenUnie. Mooi om te zien dat de lijst aangevoerd wordt door een groep jongeren. De belangstelling voor de ChristenUnie is er nog steeds.

Tjitske Biersteker