Woensdagmorgen werd om 11.00 een gezin met 4 jonge kinderen uit het AZC maar niet het land uitgezet. Dat kan ook niet want ze zijn als “niet verwijderbaar” aangemerkt. Na een negatieve beschikking over hun asielaanvraag hebben ze onlangs de “buitenschuld”procedure opgestart. Hiermee zijn ze formeel geen asielzoeker meer, maar vreemdeling. Het AZC is niet bestemd voor vreemdelingen, vandaar de uitzetting.

De bemoeienis van de vreemdelingenpolitie houdt op bij de slagboom van het AZC. Hoe zo’n gezin zich verder moet redden doet er dan niet toe. Ze zijn helaas niet de enigen die op deze wijze op straat gezet worden. Dit is het resultaat van falend rijksbeleid dat wel toestaat dat mensen de procedure in Nederland afwachten, maar hen verder geen onderdak biedt. Ook niet als er jonge kinderen bij zijn, die in Nederland zijn geboren.

Het is een bijbelse opdracht om te zien naar de naaste en “de vreemdelingen binnen je poorten”. Zowel de kerkelijke gemeente als de fractie van de ChristenUnie neemt deze opdracht serieus en heeft dit gezin tot steun willen zijn.

Bij de eerste dreiging van uitzetting (feb. 2006) hebben er contacten plaats gevonden met de burgemeester. De uitzetting is voorkomen met de opmerking dat dit gezin noch op kortere, noch op langere termijn uitgezet zou worden. 31 mei werd de uitzetting dan toch definitief. Vanaf 17 mei is voortdurend contact gezocht met het stadhuis, zonder reactie. De burgemeester is al enige tijd met vakantie, waardoor actie van haar kant uitbleef (ook niet opgepakt door de loco). Er was geen redden meer aan: ze werden uitgezet.

Al enige jaren geleden heeft Den Helder een regeling getroffen voor dit soort moeilijke situaties. Met de eigenaar van Wienerhof/Motel Den Helder is een overeenkomst gesloten voor de tijdelijke opvang van o.a. uitgeprocedeerde asielzoekers die niet terug kunnen naar hun land van herkomst. Deze opvang zou in elk geval beschikbaar zijn voor gezinnen met jonge kinderen omdat die absoluut niet op straat zouden moeten staan. Op deze regeling wilden we voor dit gezin een beroep doen. De loco-burgemeester vond echter dat hij hierop niet in kon gaan omdat het gezin volgens zijn informatie niet aan de voorwaarden voldeed en omdat er al meer mensen in de opvang zaten dan bij de laatste begrotingsbehandeling was afgesproken.

De loco-burgemeester gaat hiermee in tegen de uitdrukkelijke wens van de raad. Daarom is geprobeerd hem alsnog van gedachten te laten veranderen door de aanwezigheid van het gezin in de hal van het stadhuis. Als lid van de ChristenUnie en als lid van de christelijke gereformeerde kerk heb ik deze actie van harte ondersteund en de hele dag geprobeerd de loco-burgemeester een ander besluit te laten nemen. Dit mocht niet baten. Tegen 17.00 kwam de boodschap door dat de bodes het gezin moesten aanzeggen dat ze het stadhuis moesten verlaten, zo niet dan zou er politie-inzet gevraagd worden. Het risico bestond dat het gezin dan als ongewenste vreemdelingen zou worden gezien en afgevoerd naar Schiphol waar ze in bewaring gesteld zouden worden. Dus de gevangenis in met 4 jonge kinderen, uitzichtloos wachten op inreispapieren die niet zullen komen. Dit wilden we niet riskeren. De overige aanwezigen liepen weinig gevaar aangezien raadsleden (inmiddels waren er een aantal aanwezig) het recht hebben om in het stadhuis te verblijven en zij kunnen gemakkelijk mensen uitnodigen voor overleg.

Er is een noodoplossing gevonden in het huis van mensen die met vakantie zijn en hiervoor toestemming hebben gegeven. Dit kan echter geen structurele oplossing zijn. Het gezin is volkomen op en erg aangeslagen. Het leek niet wijs of nuttig om de actie de volgende dag te herhalen.

Verschillende raadsleden zijn in de loop van de dag langs geweest en eigenlijk iedereen was overtuigd van het bestaan van het besluit t.a.v. de gezinnen met jonge kinderen. Ook verschillende fractievoorzitters hebben overleg gezocht met de loco-burgemeester. Met enkele raadsleden heb ik nu afgesproken dat ik voor de komende raadsvergadering een motie voorbereid. Daarnaast wil ik nog gebruik maken van de mogelijkheid tot het stellen van vragen en de vertegenwoordiger van het gezin zal mogelijk gebruik maken van het inspreekrecht. Het lijken de enige acties die mogelijk nog tot resultaat kunnen leiden. Zo niet: dan zullen we ons moeten beraden op andere mogelijkheden om dit gezin de gelegenheid te geven hun laatste proces in Nederland af te wachten.