Nadat de vorige raadsvergadering niet doorging, had ik al het idee dat de komende de nodige zware punten zou hebben. Dat bleek ook wel uit de commissievergaderingen van afgelopen week.

We hadden zowel bij bestuur en middelen als bij maatschappelijke ontwikkelingen een bhoorllijk zware agenda.

Bij bestuur en middelen kwam zowel het referendum als de grondtransactie Julianadorp oost aan bod. Omwonenden hadden een verzoek in gediend voor een voornemen tot het houden van een referendum over het stadhuis. Dat betekent dat als de raad instemt de indieners het vervolgtraject in kunnen gaan. Ze moeten dan op zoek naar 1000 handtekeningen en dan kunnen ze het definitieve verzoek doen. Op dat moment kan de raad alsnog besluiten dat ze op inhoudelijke gronden geen gehoor willen geven aan dat verzoek tot het houden van een referendum.

Wat de fractie van de ChristenUnie betreft: landelijke richtlijn is dat we geen voorstander zijn van een raadplegend of raadgevend referendum. Dit heeft te maken met onze visie op democratisch bestuur: volksvertegenwoordigers zitten zonder last in hetzij de gemeenteraad, hetzij andere overheidsorganen. Van te voren de besluitvorming laten beïnvloeden door een referendum ligt dan niet in de lijn. Wel accepteert de ChristenUnie het correctief referendum: dit is een referendum na besluitvorming over een onderwerp en er moet wel afgesproken zijn dat men ook aan de slag gaat met de uitkomsten. Van deze laatste vorm van referendum was in feite sprake toen de omwonenden hun verzoek deden tot het houden van een referendum. Vandaar dat ik in de commissie BenM voorstander kon zijn van een positief besluit over het houden van dit referendum. Nog los van deze argumenten vond ik dat er sprake was van een procedureel en inhoudelijk onjuist genomen besluit. De omwonenden zijn van plan om te proberen hun gelijk via de rechter te halen. Ik ben er voorstander van om dit te trachten te voorkomen en mogelijk dat de uitvoering van dit referendum hierbij kan helpen. Immers één van de grootste bezwaren van de omwonenden was dat zij zich totaal niet gehoord voelen. Als de motie van 9 juli correct was uitgevoerd was aan dit bezwaar volledig tegemoet gekomen.  Ik weet niet of het de omwonenden lukt om voldoende handtekeningen te verzamelen maar ik wilde in elk geval de poging niet in de kiem smoren.

Een ander heikel punt is de grondtransactie in Julianadorp oost. Dit is een ingewikkeld kwartet tussen gemeente, woningstichting en HBK. De kiem van deze transactie ligt in de jaren 2002/2004 toen de gemeente besloot om de Doggerswijk niet tot ontwikkeling te brengen. Hierin had de HBK een grondpositie. Toegezegd is dat ze een claim konden leggen op een grondpositie in Julianadorp oost. Deze toezegging is lastig uit te voeren omdat Woningstichting  een flinke grondpositie heeft verworven in Julianadorp oost. Zonder gezamenlijke inspanningen van gemeente en Woningstichting kan niet tegemoet gekomen worden aan de claim van HBK. Inmiddels heeft Woningstichting aangegeven geen grondpositie meer te willen, maar zich alleen bezig te willen houden met ontwikkeling van vastgoed. Dat leek de weg vrij te maken om met HBK tot overeenstemming te komen al kost dit de gemeente dan wel het nodige omdat we de grond van Woningstichting moeten terug kopen. Als er uiteindelijk woningen zijn ontwikkeld dan komt dat bedrag via de HBK weliswaar weer terug, maar dat gaat wel vele jaren duren en drukt wel vanaf volgend jaar op onze begroting.

Tot zover lijkt het dan nog wel logisch, maar vervolgens heeft Woningstichting allerlei eisen gekoppeld aan het uittreden uit Julianadorp oost en daar wringt wat ons betreft de schoen. Er is een koop- realisatieovereenkomst opgemaakt waar zo ongeveer de ontwikkelingen in  heel Den Helder deel van uitmaken en er is Woningstichting de locatie van ’t Huys Tydverdrijf toegezegd tegen een absoluut niet marktconforme prijs. Hoewel we heel positief zijnover de ontwikkelingen van Woningstichting, vinden we deze koop-realisatieovereenkomst te ver gaan. We kunnen niet tot in lengte van dagen geconfronteerd worden met lastige besluitvorming en dan vervolgens alle eisen van Woningstichting inwilligen. We zijn voor transparante besluitvorming en willen dan ook dat voor de verschillende onderdelen aparte besluiten worden genomen en de overdracht van de locatie aan de dijk kan nog wel even wachten tot er sprake is van een feitelijke ontwikkeling die ook toegestaan is.

In de commissie MO waren de verschillende verordeningen  op het gebied van uitkeringen aan de orde. We zullen hierover samen met Groenlinks nog een amendement indienen.

Daarnaast is de situatie rond de overkoepelende onderwijsorganisatie Meerwerf aan de orde geweest. Inzet is dat er onvoldoende scheiding is tussen toezicht en bestuur en dat de rol van de directeur Meerwerf  nogal dwingend lijkt richting de GMR (gemeenschappelijk medezeggenschapregeling). Daarnaast waren er vragen over de financiele positie mede in relatie tot de ID-banen. Hierop is een duidelijk antwoord gekomen van zowel de directie als de inspectie. Dat lijkt dus in orde. Blijft alleen de interne kwestie over die onvoldoende lijkt te zijn geborgd in de voorgestelde statutenwijziging.  Vooral de PvdA neemt hierin het voortouw en we wachten eventuele amendementen/moties af.

Dinsdagavond hebben we  met een aantal fracties nagedacht over onze insteek bij de verschillende agendapunten a.s. maandag. Ook kregen we een heldere uitleg van één van de commissieleden die zich in de grondtransacties had verdiept.

Woensdag was er een informele bijeenkomst op Willemsoord. In de uitnodiging leek het te gaan over inspraak en het aanleveren van ideeën. De avond bestond vooral uit verklaringen waarom het allemaal zo fout was gegaan en wie daarvoor verantwoordelijk waren. Dit waren in elk geval niet de directie en de raad van commissarissen, volgens hun eigen visie. De voorzitter van de RvC maakte het wel heel bont door te stellen dat de raad toch al €7 mio had gereserveerd voor de verliezen van Willemsoord, die moesten maar direct die kant uit komen. De realiteit is dat we al gemeenteraad voor €15 mio garant staan. Hiervan is al €13 mio gebruikt door Willemsoord terwijl de verdiencapaciteit zo laag is dat we moeten vrezen dat we die €13 mio ook daadwerkelijk kwijt zijn. Als we bij de begroting inschatten dat het risico op zo’n garantstelling hoog is dan zijn we verplicht om een % van zo’n bedrag te reserveren om die tegenvaller op te vangen. We hebben die €7 mio dus gereserveerd om onze eigen begroting sluitend te  houden en niet om door te sluizen naar Willemsoord. Ik vind zo langzamerhand dat zowel Zeestad als Willemsoord alle kenmerken vertonen van “rupsjes nooitgenoeg” en ik vond dat afgelopen woensdag behoorlijk schaamteloos. We verkeren allemaal in een recessie en het zou toch van verantwoordelijkheidsgevoel getuigen als iedereen zou proberen om zo sober mogelijk met gemeenschapsgelden om te gaan.

Vrijdag was er opnieuw een groep basisschoolleerlingen te gast op het stadhuis. Het was weer een leuke happening, de kinderen waren enthousiast en heel coöperatief. Het liep allemaal als een trein, mede dankzij alle voorbereidingen door de griffie.

Met het vooruitzicht van een rustig weekend heb ik zaterdag een hele lading stukken door genomen en afgewerkt. Dat scheelt weer een hoop werk zo vlak voor de raadsvergadering. Nu alleen nog een aantal amendementen uitwerken en dan ben ik wel weer klaar voor de raadsvergadering en het presidium.

Wat me wel verbaasd is dat er nog steeds geen eindverslag is van de adviseur van de gemeenteraad. Ik ging er van uit dat we dit maandagavond tijdens het presidium zouden bespreken, maar het blijft er stil. Of het veel uitmaakt, weet ik niet. Inmiddels zie je bewegingen van partijen die elkaar opzoeken op basis van gelijkgestemde gedachten over specifieke onderwerpen. Dat gaat tot op heden goed al moet ik zeggen dat ik zelf nog wel afstand  houdt van de “oude coalitie”. De aangebrachte schade is groot en ik zie nog steeds weinig verandering in gedrag.

Voorlopig eerst nog maar even genieten van de rust van dit weekend, bijzonder de zondag.

Tjistke Biersteker