Soms zijn we als raad tot snelheidsrecords in staat tijdens raadsvergaderingen. Daar leek het deze keer ook naar toe te gaan. Het venijn zat echter in de staart, nl. bij de wensen en bedenkingen procedure bij de oprichting van de NV Port of Den Helder en bij de door de PvdA ingediende motie over de verlengde Breewijd.

Bij de wensen en bedenkingen procedure ging het  om twee punten: het ontbreken van een bedrijfsplan en de effecten die de garantstelling van €15 mio zouden hebben op de risicoparagraaf.

Door BB werd aangevoerd dat het ontbreken van een bedrijfsplan bij de aanvraag voor garantstelling t.b. v. de financiering eigenlijk een ongekend fenomeen is. Geen enkel bedrijf zal ooit voor financiering in aanmerking komen als er geen deugdelijk bedrijfsplan onder zit. Hoewel met de verzelfstandiging van het havenbedrijf beoogd wordt om het een volwaardig bedrijf te laten zijn, vond de wethouder een bedrijfsplan niet nodig omdat men uitgaat van “bussiness as useal”. In een bedrijfsplan wordt ook meestal uiteen gezet wat de toekomstvisie van het bedrijf is enz. Volgens de wethouder ontaardt dat gauw in “halleluja”-verhalen.

Voor de fractie van de ChristenUnie was het een bezwaar dat het bedrag aan garantstellingen nu nog eens verhoogd zou worden met €15 mio terwijl zowel de accountant als de Stresstest er op gewezen hebben dat we erg hoog zitten met onze garantstellingen. Betoogd werd dat dit bedrag weinig risico’s kent vanwege de achtervang positie door het WSW (dit heeft te maken met het feit dat de garantstellingen aan de woningbouwcorporaties zijn verstrekt) Maar juist dat vinden wij zorgelijk gezien de ontwikkelingen bij het Rijk. We wilden in een amendement dan ook oproepen tot het afbouwen van die garantstellingen gedurende het komende jaar voor eenzelfde bedrag als dat we nu verstrekken aan de NV Port of Den Helder zodat de risico’s gelijk blijven. Beide amendementen konden niet op een meerderheid rekenen.

Tijdens het omstreden besluit van 29 oktober  jl over het stadhuis werd al wel duidelijk dat dit in elk geval goedkoper wordt dan de gereserveerde €2,6 mio per jaar. Dit was voor de PvdA aanleiding om van het bedrag dat we nu goedkoper uit zijn een deel te besteden aan de aanleg van de verlengde Breewijd. Bijna iedere partij heeft dit wel in zijn verkiezingsprogramma staan omdat het een belangrijke schakel is in de verkeersknelpunten rondom het kruispunt bij Veul.

Nu is het zo dat je geen voorschot kunt nemen op geplande bezuinigingen. Stel dat die vrijvallen dan horen ze eerst in de algemene middelen terug te vloeien en pas daarna kan er een bestemming aan gegeven worden. Desondanks konden wij ons vinden in deze motie. Door deze middelen nu te besteden, leg je een extra druk op het college om vooral niet boven de afgesproken limiet van €2,1 mio uit te komen bij de aanbesteding  van het stadhuis en kan er zeker geen gebruik gemaakt worden van gereserveerde extra middelen.

De huidige verdeling in de gemeenteraad maakte het vrij aannemelijk dat die motie met enkel de steun van alle “oppositie”partijen (inclusief de ChristenUnie) het zou halen. Voor de “oude” coalitie lag dit moeilijk. D66 verweet de oppositie dat er geen overleg had plaats gevonden. Dat is ook lastig omdat ze zich erg ontoegankelijk opstellen en nog steeds bezig zijn met oude werkelijkheden. Voor de VVD was het onbespreekbaar. Desondanks wilde de PvdA wel een poging doen om een breder draagvlak te creëren dan alleen de coalitie. Dat leek te lukken door een stukje tekst toe te voegen, nadat de dekking was aangegeven: de jaarlijkse lasten worden gedekt door verlaging van de stelpost huisvesting stadhuis. Hier achteraan kwam dan de tekst: en daarnaast eventueel uit andere middelen. Hoewel dit bijna een wijziging voor de bühne lijkt, was het voor het grootste deel van de oude coalitie reden om voor te stemmen. Drie van de vijf VVD-ers bleven tegen.

De huidige situatie in de gemeenteraad waarbij de coalitie geen meerderheid heeft, lijkt veel mogelijkheden te bieden om resultaten te halen, zeker omdat de oppositie in het algemeen goed met elkaar overweg kan en in staat is afspraken te maken. Dat gaat dan in de sfeer van uitruil en elkaar wat gunnen. Voor mij een bewijs dat die hele veronderstelde “vechtcultuur” reuze meevalt.

We zullen er, bij een feitelijk minderheidscollege wel voor moeten waken dat niet een omgekeerde wij/zij-cultuur ontstaat. De motie Breewijd was in elk geval een positief signaal.

Dinsdag was de redactievergadering van Raad en Daad. Dit verloopt altijd heel erg soepel omdat veel voorwerk wordt gedaan door de griffiemedewerker.

Donderdagmorgen al vroeg op het stadhuis voor de werkgeverscommissie van de griffie. Ik ben daar voorzitter van en we komen gemiddeld 2x per jaar bij elkaar om allerlei personele zaken te bespreken. ’s Avonds was er een bijeenkomst met onze steunfractie.

Vrijdagmorgen hielp ik mee met het project “klas in de raad”. Het gaat hierbij om basisschoolleerlingen die een ochtend op het stadhuis komen kijken. Ze gaan dan eerst een praatje maken met de burgemeester en daarna gaan ze een raadsvergadering in vereenvoudigde vorm naspelen. Dit is zo’n leuk project en ik doe er altijd graag aan mee. Vanmorgen was het een klas van 30 ll. maar heel gedisciplineerd en goed voorbereid. Leuke vragen voor de burgemeester en goede plannen in de raadszaal. Eén van de griffiemedewerkers begeleidt dit project en bedenkt steeds nieuwe zaken om zo’n morgen soepel te laten verlopen. De leerkracht viel dat ook op, ze was al een paar keer geweest met een klas en was heel blij met de uitwerking. Dit zijn echt de krenten in de pap van het raadslidmaatschap.

Vrijdagmiddag nog weer vervolggesprekken met de adviseur over de ontstane politieke situatie. Volgens mij heeft hij nu wel voldoende feiten om zijn eindrapport te schrijven. Dan kunnen we weer verder, denk ik.

Omdat niet alleen de politiek erg druk is,  maar ook privé  moest ik zaterdag eerst wat gewone zaken afhandelen. Ik merk dat ik het nu een beetje een “slijtageslag” vind en kijk toch wel uit naar het kerstreces.

Gelukkig is er nog steeds de gelegenheid voor een wekelijkse rustdag, waarin ik (en met mij velen) rust en geborgenheid bij God mogen zoeken.

Tjitske Biersteker