Afgelopen week waren we met wat minder commissieleden, dus was er niet in elke commissie een vertegenwoordiging van de ChristenUnie. In MO ging het vooral over het OV-vervoer en een alternatief voor de bezuinigingen vanuit de provincie. In bestuur en middelen hebben we vooral wat gebrainstormd over het veiligheidsbeleid en dan vooral vanuit de pilot van het wijkveiligheidsplan Visbuurt. Er zijn nog de nodige verbeterpunten aan te brengen en een deel van de discussie zal vervolgd worden op donderdagavond in een bijeenkomst met de politie. Ook het rapport Deetman/Mans over de krimpende stad en de kansen is besproken. We zijn het er raadsbreed wel over eens dat onze belangrijkste kans toch ligt in de economische ontwikkeling van de haven. Er is wel verschil van inzicht hoe dit dan het beste zou kunnen gebeuren en op welke termijn. Net als met alle andere rapporten is het vaak zo dat je eigen visie bepaalt hoe je de uitkomsten leest. Voorstanders van wonen op de Rijkswerf benoemen al gauw de aanbeveling om te komen tot bouwen op excellente locaties enz. Zelf zou ik graag willen dat er realistisch gekeken wordt naar bijv. de bouw van grote projecten in relatie tot de verpaupering van de binnenstad. Daarbij zou je de nieuwste inzichten over veranderende binnensteden moeten betrekken. Deze gedachte wordt nog niet erg gedeeld.

Woensdagavond was er een cursus voor leden van auditcommissies uit verschillende gemeenten. We moesten ervoor naar Heerhugowaard (in het nieuwe stadhuis). Het was een leerzame avond die zeker voor herhaling vatbaar is. Ook de uitwisseling met andere gemeentes had zeker meerwaarde.

Donderdagmorgen vergaderde de lokale auditcommissie en konden we de opgedane kennis direct toepassen. Gemeentebestuur draait vooral om de besteding van geld en de verantwoording hiervan. Ik blijf het moeilijke materie vinden, die ik alleen kan behappen door veel cursussen te volgen en te overleggen met onze accountants. ’s Avonds was de bijeenkomst met de politie. Die heb ik laten gaan, de dag zat al weer vol genoeg.

Vrijdag met verontruste bewoners uit de Californiestraat gesproken en zaterdag opnieuw. De nood stijgt en ze hebben niet het idee dat ze betrokken zijn bij de bemiddelingspoging van Trots. Die lijkt geheel aan hen voorbij te gaan, iets wat natuurlijk heel uitzonderlijk is als het gaat om bemiddelen. Overigens is de hele situatie nogal bijzonder. Door te stellen dat er bemiddelingsmogelijkheden zijn, ga je in op de inhoud. De vraag die de afgelopen raadvergadering gesteld werd, was: moet de raad zich bemoeien met het burgerinitiatief. Daarop had eerst een bevestigend antwoord moeten komen, voordat een bemiddelingspoging gestart kon worden. Nu worden de zaken omgedraaid en het al of niet ontvankelijk verklaren van het burgerinitiatief afhankelijk gemaakt van de uitkomsten van de bemiddelingspoging. Openheid en zuivere procedures zijn voor de fractie van de ChristenUnie toch wel essentieel bij het bedrijven van politiek.

De hele gang van zaken benauwt me en ik voel me tamelijk machteloos. Dat komt ook wel omdat we als fractie niet betrokken zijn bij het proces, terwijl onze argumenten kennelijk voldoende handvatten boden om nog om uitstel te vragen.

Tussendoor was er nog een presentatie van 2 stadhuisplannen. Het plan van het college hebben we al verschillende keren gezien en kent weinig aanpassingen. ER is dus niets gedaan met de kritiek. PvdA kwam met een alternatief dat in elk geval 2 grote voordelen kende: het was een stuk goedkoper en er werd minder gesloopt. Op zichzelf zou dat al een reden moeten zijn om het serieus te bekijken, maar de eerste berichten geven aan dat een deel van de coalitie (inclusief Trots) vindt dat eerst het plan van het college verder uitgewerkt moet worden voordat naar alternatieven wordt gekeken. Een griezelige gedachte omdat als je een plan verder uitwerkt het heel moeilijk is om te zeggen dat je het niet gaat uitvoeren. Als je dan toch perse wilt bouwen, doe het dan zo goedkoop en efficiënt mogelijk.

IN deze tijd lijkt het me hoe dan ook onverantwoord om zoveel geld uit te geven voor een nieuw stadhuis. Nu ook het zwembad in gevaar komt, lijkt het mij verstandiger om daar de prioriteit te leggen. Net doen of alle plannen gewoon door kunnen gaan, getuigt, naar mijn idee van weinig realisme.

Volgens mij is nog steeds een groot deel van onze inwoners niet gecharmeerd van welk plan dan ook voor nieuwbouw van het stadhuis. Ik stond een poosje te kijken op de markt en zag dat veel mensen schamperden op de ideeën van de PvdA of helemaal niet wilden reageren. Kortom er is nog een wereld te gaan als je de bevolking wilt overtuigen van nut en noodzaak van deze plannen.

Vanmiddag lekker gewandeld met een vriendin om “het hoofd leeg te maken”, kan ik het morgen weer laten vullen met het Woord om daarna de week weer aan te kunnen.