Een nieuw jaar
Zo’n nieuw jaar roept  op tot bezinning, nadenken over wat de (nabije) toekomst brengt. Er wordt veel gesomberd over de financiële malaise wereldwijd. Dat geeft voor velen ook reden tot zorg. We horen links en rechts dat bedrijven omvallen, werknemers ontslagen worden en banken en kredietverstrekkers pas op de plaats maken.

Is het nu alleen maar somberheid wat de klok slaat? Volgens mij niet, biedt deze periode ook mogelijkheden tot herbezinning. Wat is nu werkelijk de moeite waard, kunnen we nu  werk maken van duurzaamheid, het uitputten van de aarde terugdringen en ons focussen op wat werkelijk noodzakelijk is? Dan zou zo’n tijd van malaise ook nog wat goeds kunnen brengen voor het aardse bestaan.

Mijn Toekomstverwachting is in elk geval niet somber: ik ( en met mij vele miljoenen christenen) mag uitzien naar de Wederkomst van Christus en die komt elke dag dichterbij naar mijn stellige overtuiging. Dat geeft rust in de hectiek  van het dagelijkse bestaan. Voor dit jaar wens ik u ook allen toe dat u kunt leven vanuit deze Verwachting en er met mij naar uitziet

Oude problemen
Vlak voor het kerstreces werden we geïnformeerd over de problematiek rondom de dubbele woonlasten van de burgemeester. Het tijdstip om de raad en de bevolking te informeren was naar mijn idee tamelijk ongelukkig. Iedereen ging met reces maar  de veronderstellingen en speculaties gingen door. Met als gevolg steeds meer verwarring en steeds meer emotie.
Als fractie van de ChristenUnie hebben we schriftelijke vragen ingediend die snel beantwoord zijn.
Ook onze schriftelijke vragen met betrekking tot bewindvoering en de tijdelijke huisvesting asielzoekers zijn inmiddels beantwoord, maar roepen allemaal nieuwe vragen op.

Nieuwe ontwikkelingen
De gekozen oplossing voor de dubbele woonlastenproblematiek en de reacties van zowel collegeleden als fractievoorzitters zorgen voor veel onrust in de stad, waardoor het zelfs komt tot burgerinitiatieven. Hier had wel wat mediatraining aan gespendeerd mogen worden.
Inmiddels zijn we ook bij de commissaris van de Koningin geweest als fractievoorzitters. Ik vond het een onelegante gang van zaken: een dag van tevoren  de uitnodiging gekregen en reisden we met 12 personen naar het Haarlemse. Er zou voor de catering gezorgd worden, gezien het tijdstip. Deze catering bestond uit 1 kopje koffie en een mini-saucijzenbroodje. Er was ook geen sprake van declaratie van de reiskosten. Gelukkig mocht ik met Roel (Prins v BB) mee rijden en dankzij zijn bolide was ik nog net op tijd thuis voor de warme hap.

Ik vond de sfeer narrig en  werd ook niet veel wijzer van dit gesprek. Dat was kennelijk ook niet de bedoeling: de CdK wilde wijzer worden van ons. Ik weet niet of dat gelukt is: er was de nodige verdeeldheid, maar dat is natuurlijk niets nieuws. Er werd ons op het hart gedrukt om vooral geen mededelingen te doen over de inhoud van het gesprek en verder zou het college ook toegezegd hebben “radiostilte” te betrachten. Ook de CdK zou niets uit dit gesprek  melden.
Dan is de krant van de volgende dag toch een openbaring. Die radiostilte geldt lang niet voor iedereen.

Namens de fractie van de ChristenUnie heb ik op grond van de beantwoording en de ter inzage gelegde stukken aanvullende vragen gesteld. De bedoeling is dat die nog voor 19 januari beantwoord worden en daarmee deel uit kunnen maken van het debat tijdens de raadsvergadering.

Stilstand
Vanwege alle commotie zou je haast vergeten dat er ook nog “gewone” politieke onderwerpen zijn. Voor mij zijn vooral de slechte beantwoording van de schriftelijke vragen over de tijdelijke opvang asielzoekers een belangrijk item. Door de halsstarrige houding van de wethouder die niet in wil gaan op nieuwe ontwikkelingen rondom het bedoelde gezin ontstaat een vreselijke patstelling: om te kunnen vertrekken hebben ze een verklaring nodig dat ze legaal in de gemeentelijke opvang zaten. Dan worden ze geholpen door een instelling. Nu kunnen ze niet weg, maar kunnen ook niet blijven en zeker niet in de opvang want het ½ jaar is bijna voorbij en dan is hun recht op verblijf zeker over. Hier kan ik erg boos over worden, maar dat helpt natuurlijk niet. Ik heb de overige indieners gevraagd naar hun reactie en we zullen met elkaar bespreken hoe nu verder.

Geld zat?
De kredietcrisis gaat aan Den Helder voorbij als ik de wethouder mag geloven. Het MFC moet er komen en dan “laat je wel eens wat, waar je ergens anders weer iets neemt”. Dat laatste komt volgens mij niet zo vaak voor. In “iets laten” zijn we meer gespecialiseerd. De bedragen die genoemd zijn, kloppen overigens niet. Het pand is voor bijna € 1 MIO aangekocht en de eigenaar mocht er nog een aantal jaren om niet in blijven zitten. Ook dat bedrag moet je optellen bij de aankoopwaarde. Dan laten we bijna € 500.000. Mogelijk daar bovenop komt nog een tegemoetkoming aan Woningstichting van €200.000 voor de “onrendabele top”. Kortom tel uit je winst.

Somber?
Als je naar alle ontwikkelingen kijkt, zou je er somber van worden. Ik heb medelijden met deze stad die voortdurend in bestuurlijk zwaar weer zit, financieel altijd te kort komt en door projectontwikkelaars als melkkoe wordt gezien. Ik gun deze stad een paar betrokken en bewogen bestuurders  met een grote dosis realiteitszin. Wellicht dat de komende bestuurlijke herindeling hierin kan voorzien evenals de aanstaande verkiezingen.
Waar ik nooit somber van word is de natuur rondom Den Helder. Ik heb in de kerstvakantie fantastisch geschaatst en genoten van de prachtige winterluchten. Dat ligt gelukkig niet in de  hand van bestuurders, alleen maar in de hand van onze Bestuurder.