Wat een rare week is dit geweest. Niet vanwege de activiteiten maar vanwege het nare gevoel dat de afgelopen week heeft opgeroepen.

We zijn bijna aan het einde van deze bestuurlijke periode. Er is veel gebeurd, veel onmin ook geweest en nu, bij het “scheiden van de markt” wil een deel van de raad en het college alsnog belangrijke beslissingen voortvarend nemen. En dat terwijl iedereen snapt dat als, na de verkiezingen,  de samenstelling van raad en college drastisch is gewijzigd diezelfde beslissingen direct worden terug gedraaid. Geen beter referendum dan de verkiezingen natuurlijk.

De commissievergadering van afgelopen maandag verliep behoorlijk chaotisch. Een deel van de commissie wilde het voorstel als niet besluitrijp betitelen en opnieuw ter visie voor leggen aan de bewoners, inclusief het rapport van mevrouw Breugel. In de commissievergaderingen wordt niet gestemd naar partijgrootte maar naar aanwezigheid (alleen over procedures en de inhoud van het raadsadvies, niet over het onderwerp zelf) en het werd duidelijk dat dit een meerderheid zou krijgen. Ook was duidelijk dat hiermee al rekening was gehouden door de coalitie. Er zou een plan B zijn. De voorzitter van de commissie raakte in de problemen toen hij het voorstel toch naar de raad wilde door leiden met een verdeeld advies. Dat is geen juiste gang van zaken. Als een voorstel niet besluitrijp wordt bevonden, komt het met nadere adviezen of onderbouwing opnieuw in de commissie terecht en niet rechtstreeks naar de raad.

Als commissie kunnen we niet afdwingen dat het bestemmingsplan opnieuw ter inzage wordt gelegd. Dit kan alleen via een motie in de raadsvergadering. Wel kun je op grond van het feit dat het niet opnieuw ter inzage wordt gelegd telkens besluiten dat het niet besluitrijp is. Dat is natuurlijk ook een ongelukkige situatie terwijl je gewoon de juiste procedures wilt doorlopen.

Halverwege de week werden we op de hoogte gebracht van het mogelijke voorstel van de coalitie om het onderwerp alsnog te agenderen. Dit zou dan pas bij de vaststelling van de agenda van de raadsvergadering gebeuren. Dit is een hoogst ongebruikelijke stap, zeker als het gaat om een voorstel met zoveel onderliggende documenten. Bovendien een onderwerp waarop mensen willen inspreken. Dat kan niet als men hiertoe overgaat. Zelf zal ik er maandag hoogst waarschijnlijk niet zijn (of veel later).

Ook kregen we, via de media bericht van de burgemeester over het agendapunt “referendum”, waarover ook een besluit moet komen tijdens de raadsvergadering. Volgens onze verordening is een referendum over het bestemmingsplan mogelijk. De wethouder (portefeuillehouder) heeft dit ook bevestigd. Haar politieke advies was om het niet te honoreren maar dat is iets anders dan dat het niet mogelijk zou zijn. De burgemeester kwam met een andere conclusie en maakte daarbij gebruik van een hoogleraar die verwees naar uitzonderingen in de wet- en regelgeving. Er zijn maar heel weinig uitzonderingsgronden en bestemmingsplannen vallen daar niet onder. Afijn de toon is weer gezet.

Dinsdagavond een overleg met verschillende raadsleden over “onze zorg over de zorg”. Hier waren zowel leden uit de coalitie als de oppositie in vertegenwoordigd en het ging in een goede harmonie. We delen die zorg en willen met elkaar proberen om hierin iets te betekenen. Zonde dat zo’n stapel stenen deze samenwerkingsverbanden zo beïnvloedt.

Woensdagmiddag posters plakken op rare borden met halverwege een breuklijn. Posters moesten dan doorgesneden worden. We hadden ook nog het verkeerde formaat mee, vervelend. Woensdagavond een steunfractiebijeenkomst. Intensieve en diepgaande gesprekken maar uiterst noodzakelijk.

Donderdag stond in het teken van verschillende overleggen en bijeenkomsten. Hoewel ik al een poosje meedraai in de politiek kan ik soms nog verbijsterd raken over wat er allemaal op je af kan komen. Ik probeer daar zo goed mogelijk vorm aan te geven, veel informatie in te winnen en vervolgens tot een afgewogen oordeel te komen. Het valt nog niet mee.

Vrijdag was spannend: lancering van de Stemwijzer. Ik ging er van uit dat ik nog wel precies wist hoe we de antwoorden aangeleverd hadden, maar ik was toch wel een beetje zenuwachtig. Het zou toch raar zijn als ik niet op de ChristenUnie uit zou komen. Gelukkig was er  niets aan de hand: ChristenUnie stond royaal bovenaan in mijn keuzes.

Zaterdag heb ik het team van the Gate gefeliciteerd met de opening van het jeugdonderkomen. Een team van christelijke vrijwilligers, zowel uit binnen- als buitenland heeft met man en macht gewerkt aan het inrichten van het onderkomen voor jongeren. Verschillende keren al mocht het team de visie achter dit jongerenwerk aan organisaties uitleggen. Bijzonder is dat het met vrijwilligers en giften van kerken en kerkelijke organisaties tot stand is gekomen.

Een drukke en bewogen week waarbij ik me regelmatig afvraag wat hiervan nu toch het nut en de noodzaak is, ook kijkend naar onze eigen rol hierin. Ik vind het bijzonder om te ervaren dat ik toch telkens weer opnieuw Kracht krijg voor het werk als ik denk dat ik het nu echt niet meer red. Gelukkig is er ook steeds veel ondersteuning en daar ben ik dankbaar voor. Morgen mag ik die dank weer vorm geven in de Ontmoeting met God.

Tjitske Biersteker