De afgelopen tijd zijn een aantal vergaderingen afgezegd omdat er geen agendapunten waren. Deze week maar ook de komende is het extra druk vanwege de begrotingsbehandeling.

Maandagavond was vooral de commissie MO intensief en stormachtig. Kwam vast door de enorme storm die overdag door Den Helder had gewoed. De commissieleden werden geïnformeerd over de ontwikkelingen rondom de 3 decentralisaties. Dit zijn de 3 onderwerpen waarvan het Rijk vindt dat de gemeenten de taken moet overnemen. Dit is in het hele land een mega-exercitie. Den Helder en omstreken hebben er voor gekozen om deze 3 terreinen integraal aan te pakken en met een totale visie hierop te komen. Dit wordt voorbereid door een regionale stuurgroep die bestaat uit wethouders en een onafhankelijke voorzitter. De gemeenteraden zijn niet bij dit proces betrokken terwijl het stellen van kaders/opzet voor beleid bij uitstek een gemeenteraadstaak is. Op grond hiervan is een regionale klankbordgroep ingesteld, bestaande uit vertegenwoordigers van de verschillende gemeenteraden. De bedoeling was dat hiermee het overleg en de inbreng geborgd zou zijn. De Helders klankbordgroepleden hadden sterk de indruk dat er weinig ruimte was voor hun inbreng en hebben overwogen om te stoppen met hun deelname. Voordat het zover komt, hebben we de commissie op de hoogte willen brengen, ook van het feit dat veel vragen niet beantwoord worden, noch door de stuurgroep noch door de eigen wethouders. Dit spanningsveld kwam naar voren tijdens de commissievergadering. De wethouder heeft opnieuw geen vragen beantwoord, maar alleen een stand van zaken gegeven. Ook coalitiepartijen die niet in de klankbordgroep vertegenwoordigd zijn zijn niet tevreden over de situatie tot nu toe. Als klankbordgroep zullen we ons nader beraden.

Woensdag kwam de onderzoekscommissie weer bij elkaar en daarna was er een bijeenkomst in de Oranjerie. Men wilde graag de gemeenteraad kennis laten nemen van de veranderingen die zijn aangebracht en de plannen die er zijn. Tegelijkertijd konden we de ravage aanschouwen die de storm ook in de Oranjerie had aangebracht. De opkomst van raadsleden was nogal bedroevend. Het enthousiasme van de medewerkers leed daar gelukkig  niet onder. Ik had net een artikel in de VNG gelezen over de opkomst van het raadslid “nieuwe stijl” waarbij vooral aandacht zou moeten zijn voor participatie en het werkelijk los laten van projecten en initiatieven die in de gemeente ontstaan. Ik vind de Oranjerie een prachtig voorbeeld van waartoe particulier initiatief toe kan leiden. We zouden dan ook niet meer moeten doen dan het faciliteren. Ik ben benieuwd of een  gemeenteraad zo’n omslag kan maken. Het lijkt mij fantastisch, ook omdat ik denk dat het een positieve invloed kan hebben op het functioneren van een gemeenteraad. Die moet veel meer dan nu het geval is overleggen met betrokken bewoners en vervolgens er op vertrouwen dat het goed komt.

Woensdagavond was een raadsbrede commissievergadering over zowel de tussenrapportage als de begroting 2014. Onwijs om dit tegelijkertijd te willen behandelen en dat bleek ook wel: we zijn niet verder gekomen dan de eerste termijn bij de begrotingsbehandeling. De sfeer was vervelend, dit leek in gang gezet door het feit dat het college aan de vergadertafel had willen zitten, maar hiervoor was onvoldoende plek. Er werd bijzonder kinderachtig over gedaan. Zo erg dat ik op een gegeven moment maar een time-out voorstelde om even uit de sfeer te komen. Dat hielp niet echt. Direct na die schorsing mocht ik mijn eerste termijn houden over de begroting. Na mijn eerste woorden vloog de wethouder naar het katheder om me te interrumperen, totaal ongebruikelijk.  De begroting is niet sluitend gemaakt en als reparatie is voorgesteld om ons weerstandsvermogen naar beneden bij te stellen. Dit leidde zelfs bij de coalitiepartijen tot verontwaardiging. Een roerige avond die heel laat afgelopen was.

Omdat ik nog steeds wat fysieke beperkingen ervaar, betekende deze late bijeenkomst dat ik niet in staat was om de geplande citytour met de welstandscommissie mee te maken. Jammer.

Zaterdag stond in het teken van de begrafenis van Johan Kardol, Statenlid voor de ChristenUnie/SGP in de provincie Noord Holland. Omdat ik een periode commissiewerk voor de Provinciale fractie heb verricht heb ik Johan goed leren kennen. Hij was een alom gerespecteerd Statenlid met een grote kennis van zaken en veel liefde voor de medemens. Dit bleek uit zijn bewogenheid met de onderwerpen die vielen onder de Sociale infrastructuur, zoals pleegzorg.  Johan zag vaak kans om in zijn bijdragen te laten weten van waaruit hij leefde en werkte. Ik had daar veel respect voor. Vanaf februari jl. was Johan ziek en uiteindelijk heeft hij het Statenlidmaatschap op moeten zeggen. Vorige week zaterdag is hij overleden en vandaag is in een overvolle kerk (eigenlijk 2 kerken want er was een media verbinding gemaakt met een nabij gelegen kerk omdat niet iedereen in de kerkzaal paste) stil gestaan bij het leven van Johan, maar vooral van waar uit hij leefde, waar hij de rust vandaan haalde, ook tijdens zijn ziekte en toen duidelijk werd dat herstel niet mogelijk was. We hebben de dienst beëindigd met het zingen van een Paaslied: de Heer is waarlijk opgestaan, halleluja.

Tjistske Biersteker