Een korte, maar intensieve week. Er waren geen vergaderingen op maandag omdat het 2^e Paasdag was. Gelukkig was ik weer voldoende fit om de kerkdienst bij te wonen. We hebben veel getalenteerde jongelui in de kerk en die waren deze dienst muzikaal actief. Heel fijn.

Kennelijk om die vrije dag te compenseren was er wel een raadsbrede commissie gepland over het vervolg van het stadhuis. Tijdens een eerdere informele bijeenkomst waren we geïnformeerd over de verschillende mogelijkheden en momenten van burgerparticipatie, die model A of B genoemd werden. Tijdens de raadsbrede commissie konden we het college mee geven waar onze voorkeur naar uit ging. Dit zonder dat er een raadsbesluit onder lag. Dat komt er ook niet. Het college is van mening dat na de besluitvorming van 29 oktober alles tot de uitvoering hoort en daarmee tot de bevoegdheden van het college.

Als fractie van de ChristenUnie hebben we op 29 oktober tegen gestemd en meteen onze steun aan de coalitie opgezegd. Het besluit is wel genomen vanwege de steun van de PvdA. Inmiddels is een aantal partijen bijzonder ontevreden over de keuzes die gemaakt kunnen worden. Dat maakt het intiatiefvoorstel dat wij ingediend hebben des te interessanter. De vergadering duurde zo lang dat we niet aan een bespreking van ons initiatiefvoorstel zijn toe gekomen. Inmiddels blijkt dit voor komende maandag op de agenda te staan en zijn er nog 2 raadsbrede commissievergaderingen ingepland. Het voelt soms of ik beter mijn bed op het stadhuis kan zetten.

Dinsdagavond was er nog een bijeenkomst met de Rekenkamercommissie over het onderzoek waar ze mee bezig zijn. Aansluitend hadden we een overleg met de oppositiepartijen. Hoewel we sterk van elkaar verschillen en de discussies soms heftig zijn, lijken we toch gemakkelijker tot een breed gedragen voorstel te kunnen komen dan in de coalitie.

Donderdag hadden we steunfractievergadering over de ontwikkelingen de komende tijd. Altijd goed om elkaar te ontmoeten.

Vrijdagmorgen las ik dat het college zelf oplossingen had gevonden voor de problematiek van Willemsoord. De voorziening die binnen de gemeentebegroting was getroffen werd aan Willemsoord uitgekeerd.  De inkt van de verordening voor de onderzoekscommissie is nauwelijks droog en je zou toch verwachten dat men wel even had kunnen wachten.

Het besluit raakt sterk aan het budgetrecht van de raad en had, naar mijn idee bij de kadernota besproken moeten worden. We hadden er bijv. voor kunnen kiezen om Willemsoord een extra taakstelling op te leggen en daarmee de voorziening te verlagen.

We hebben veel moeilijke keuzes te maken, ook door de enorme Rijksbezuinigingen in het Sociale domein (uitkeringen, maatschappelijke organisaties enz.) en daarvoor moeten wij zo veel mogelijk de ruimte hebben om eigen keuzes te kunnen maken.

Dit zijn belangrijke besluiten en het had goed  geweest als hierover vooraf overleg was geweest. Er lijkt nog weinig geleerd van de afgelopen periode. Ik ben nog niet zo heel tevreden over de huidige gang van zaken, vindt dat er te weinig geprobeerd wordt om er gezamenlijk nog iets van te maken.

Het is niet anders, maar ik vind het wel zwaar. Gelukkig war er deze week zo maar even een moment om met een vriendin te lunchen. Even zaken van je afzetten en een goed gesprek over geloof in moeilijke tijden.

Morgen is er weer ruimte om tot Rust te komen, ik kijk er nu al naar uit.

Tjitske Biersteker