Een zware vergaderweek met 2 commissies met beladen onderwerpen. Dat bleek ook al  gauw op maandagavond toen er gesproken werd over het versneld investeren in het stadshart. De bedoeling was om na dit onderwerp ook nog een eerste ronde te houden over de nieuwbouw stadhuis. Dat is niet gelukt. Wel hebben we vooraf gaand aan de vergadering een presentatie over de volumestudie gekregen. Wellicht was de architect ziek (zo klonk hij wel een beetje) maar het was een flutpresentatie. Ook de cijfers gepresenteerd door Zeestad met betrekking tot het uitwerkingsplan riepen meer vragen op dan dat ze beantwoorden. 

Het college is voornemens om het uitwerkingsplan versneld uit te voeren en schermt voortdurend met de aanwezigheid van financiën.  Als je probeert een beetje mee te rekenen kom je tot de conclusie dat hetzelfde geld (NUON) voortdurend opnieuw wordt ingezet. Daartegen willen we ons verzetten.  Bovendien zouden we graag zien dat de plannen wat vereenvoudigd zouden worden omdat het de stad onherkenbaar verandert. Dat maakt dat mensen zich niet meer verbonden weten aan hun stad en dat de geschiedenis van een stad niet meer te lezen is aan de historische panden en/of infrastructuur.

De oppositie is hierin heel eenduidig en geeft ook aan dat dit funest is voor de sociale infrastructuur. Die wordt met deze plannen het kind van de rekening.

Woensdagavond ging het op dezelfde manier met het  nieuwe stadhuis.  We krijgen onvoldoende informatie en er blijven veel onbeantwoorde vragen. Dan stelt het college dat we op een later moment over al die dingen kunnen besluiten. Dat is natuurlijk onzin. Op het moment dat je nu zegt, ga maar verder onderzoeken, komt er niet gemakkelijk een moment waarop je het niet meer doorzet. Dus de besluitvorming nu is cruciaal. Opnieuw gaan hier de stenen voor de mensen en dat lijkt ons geen goede zaak.

Het symposium van Woningstichting sloot prachtig aan op deze commissievergaderingen.  Veel prominente ex-bewindslieden waren aanwezig. Er werden wijze woorden gezegd, zelfs over de zgn. Vogelaarheffing (nl: dat die niet op deze manier had moeten worden ingesteld), alleen jammer dat deze mensen nu geen directe invloed meer uitoefenen. Wat dat aangaat lijkt het veel op de lokale politiek. 

De woorden van dr. Belaerts van Blokland waren me desalniettemin erg welkom. Volgens hem is eind jaren ’70 de omslag gemaakt van slopen (sloopdrift) naar vernieuwbouw.  Jammer vind ik het dat deze omslag wat aan Den Helder voorbij lijkt te zijn gegaan.

Donderdag ben ik getuige geweest van de totstandkoming van het samenwerkingsverband tussen ROC-projectencentrum en het WNK-bedrijf.  Dit soort samenwerkingsverbanden kunnen de mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt enorm van dienst zijn. Ik hoop dat ook Noorderkwartier binnenkort zijn plek in deze keten kan innemen. 

Deze hele week stond nadrukkelijk in het teken van 100 jaar Woningstichting. Er was heel veel te doen en het was een echt familiefeest, tenminste het deel dat ik heb mee gemaakt. Aan het weer kun je niet veel veranderen, maar de service was uitstekend: allemaal een regenponcho. Zonder investeerders als Woningstichting had het er voor Den Helder niet goed uitgezien. Persoonlijk vind ik vooral hun inspanningen in Nieuw Den Helder heel bijzonder.

Ook mijn kerkelijke gemeente had festiviteiten georganiseerd en wel een high tea om ook de buurtbewoners te betrekken bij de gemeente. Het was gezellig druk en er was heel wat lekkers te halen.  Kortom Den Helder is een bruisende stad, ook zonder enorme stenenstapelingen.