Verslag tot 18 april 2010

zaterdag 17 april 2010 17:05

 

Verslag tot 18 april 2010
Raadsvergadering
Maandagavond was de eerste gewone raadsvergadering, tegelijk was hij wel bijzonder omdat er nog geen duidelijkheid over de nieuwe coalitie was.  Ondanks het onderwerp “Action” leek het geen al te bijzondere vergadering. Daarin vergiste ik me.
Action
De motie die de ChristenUnie mede namens Trots, Groenlinks, SP vorige week had ingediend was aangehouden omdat het college geen antwoorden had op de gestelde vragen. Inmiddels hadden we een raadsinformatiebrief gekregen. Die bevatte niet veel nieuws. Namens de ChristenUnie wees ik nogmaals op de precedentwerking, de onjuiste informatie over de nieuwe formule en de moeite die dit voor de binnenstad op zou leveren.  Zoals te verwachten waren de meningen verdeeld. De motie zou het niet halen als er geen andere steun zou komen. Hij haalde het helemaal niet omdat Trots zich terug trok omdat het besluit toch al was genomen door het college. “Dat verdiende geen schoonheidsprijs”  aldus de fractievoorzitter van Trots. Het jargon is al snel bekend, maar geldt ook voor henzelf. Het had fatsoenlijk geweest om dat even van te voren mee te delen. We houden het maar op onervarenheid. Het was wel verheugend om te zien dat er geen strakke fractiediscipline leek te heersten want een van de leden van Trots stemde wel voor de motie.
Vergaderorde
De gemeenteraad gaat over zijn eigen vergaderorde en moest daarom een nieuw reglement opstellen. Dit was een voorstel op basis van de evaluatie van de afgelopen periode. Daartegen had ik in het presidium al de nodige bezwaren ingebracht. De oude coalitie had hierin een zware stem en zou daarmee over de verkiezingen heen alsnog een belangrijke rol spelen.  Bovendien was het voorstel voor de spreektijdregeling niet gebaseerd op de uitkomsten van de evaluatie maar gebaseerd op irritatie en oneigenlijke argumenten (te veel fracties enz.).  Afgesproken dat ik zou inventariseren met welk amendement we zouden komen. Dat werd niet erg duidelijk dus heb ik er een aantal gemaakt. Het liefst zien we natuurlijk geen spreektijd, dat werkt in veel gemeentes gewoon goed. Mocht dat niet haalbaar zijn, dan iedereen gelijke, beperkte spreektijd. De mogelijkheden voor moties, amendementen en (heel belangrijk) de interrupties zouden hier dan buiten blijven, in tegenstelling tot wat in het voorstel stond, nl. dat ieder gesproken woord telt. 
Het laatste argument stelde voor de oude regeling te handhaven.  Dat het eerste het niet haalde verbaasde ons niet. Het tweede werd meer gesteund, onder andere door Trots.  Echter ook dit haalde het niet. Groot was onze verbazing en schrik toen bleek dat het laatste amendement het ook niet haalde omdat Trots  hiertegen was. Volkomen onbegrijpelijk gezien hun steun aan het zwaardere amendement.  Wellicht speelt ook  hier de onervarenheid een rol naast de stevige nonverbale acties van de overzijde.
Ons amendement over het presidium haalde het wel, maar dat kon ons toch wat minder schelen.  De concludering dat het hoofdvoorstel hiermee dan aanvaard was, was eigenlijk zo snel gedaan dat niemand, ook wij niet, tot een stemverklaring kon komen.  Dat stoort me nog het meest hierin.
Zorgvuldige besluitvorming is uiterst noodzakelijk. Al met al moeten we ons beraden op onze mogelijkheden om nog op een of andere manier gehoord te worden en standpunten over het voetlicht te brengen. We zijn bij deze verkiezingen opnieuw gegroeid en dat is niet gebeurd omdat we ons stil hielden denk ik zo. Ook de andere kleinere partijen hebben hiermee grote moeite.
Overigens was dit hele gebeuren een duidelijk voorbeeld van wat (beoogde, toekomstige) macht met mensen en meningen kan doen. In 2008 heeft dit onderwerp ook gespeeld. Het is verhelderend om de archiefbeelden hierover nog eens te bekijken: de bijna heilige verontwaardiging van D66 en de kritiek op de coalitie van Kieskees.nl komen nu toch wel in een raar daglicht te staan. D66 stemde nu voor en KiesKees/VVD vanzelfsprekend ook. De PvdA toonde zich in dit opzicht een consistente partij. Ze hadden afgesproken in de oude situatie dat ze het voorstel zouden steunen en dat hebben ze gedaan ongeacht hoe het voor hen uitpakt.
Wonderlijke situatie
Aanstaande maandag vergadert de raad opnieuw in commissieverband. Ik mag dan weer voorzitter zijn en woensdag hebben we dit op de griffie even door gesproken . Er leken alleen wat technische, financiele zaken op de agenda te staan. Totdat je dat wat nader beschouwt; er wordt subsidie aangevraagd bij de provincie o.a. voor de woningbouwplannen op de Oude rijkswerf, klaar in 2014. Daarover hebben we anders afgesproken. Vervolgens komt daarover heen nog een memo waarin het oude college voorstelt om de investeringen in het stadshart naar voren te halen. Dat is om 2 redenen vreemd: het oude college moet nu niet met ingrijpende wijzigingsvoorstellen komen, het is aan het nieuwe college om met financieringsvoorstellen in het coalitieakkoord richting te geven. De andere reden is dat de berekeningen niet kloppen en met het voorstel een best gat in de exploitatie wordt geslagen. Dat is dan zeker weer wel voor de nieuwe ploeg. 
De PvdA heeft daarop met een verontwaardigde brief gereageerd. Als ze hetgeen ze daar nu in noemden de afgelopen 4 jaar ook tot hun uitgangspunt hadden gehad, dan hadden we er wellicht nu beter voor gestaan. Volgens mij moet je als je politiek bedrijft in elk geval je best doen om een goed financieel inzicht te ontwikkelen. Daar heb ik bij  de coalitie in het algemeen regelmatig aan getwijfeld. Nu zou je kunnen concluderen dat het er, bij de PvdA, wel was maar dat ze het niet gebruikt hebben. Jammer, want nu is het waarschijnlijk te laat.
Jammer
De ontwikkelingen van de afgelopen week hebben mijn verwachtingen t.a.v. de komende 4 jaren wel een domper gegeven. Gezien de samenstelling van de nieuwe raad hielden we rekening met de mogelijkheden van echt debat en besluitvorming op inhoud omdat er niet zulke enorme verschillen in aantallen zijn. Ik verheugde me er op. Jammer, “maar het kan verkeren” aldus Brederode.
Daughters of Africa: Vrijdagavond naar een geweldig spektakel geweest en dat was een lekkere afwisseling. Er werden serieuze onderwerpen gebracht maar het was vooral een kleurrijk en muzikale happening van een aantal sterke jonge vrouwen.  Zaterdag nog een reunie in het verschiet van een schoolsoort waarvan de huidige generatie niet meer weet, de MMS.  Dan ligt deze week ook weer achter ons. En altijd is er weer het vaste rustpunt dat maakt dat de ene week niet zomaar overgaat in de andere.  Dat geeft tijd voor bezinning, even loskomen van teleurstelling en kracht opdoen voor de nieuwe week.

Raadsvergadering

Maandagavond was de eerste gewone raadsvergadering, tegelijk was hij wel bijzonder omdat er nog geen duidelijkheid over de nieuwe coalitie was.  Ondanks het onderwerp “Action” leek het geen al te bijzondere vergadering. Daarin vergiste ik me.

Action

De motie die de ChristenUnie mede namens Trots, Groenlinks, SP vorige week had ingediend was aangehouden omdat het college geen antwoorden had op de gestelde vragen. Inmiddels hadden we een raadsinformatiebrief gekregen. Die bevatte niet veel nieuws. Namens de ChristenUnie wees ik nogmaals op de precedentwerking, de onjuiste informatie over de nieuwe formule en de moeite die dit voor de binnenstad op zou leveren.  Zoals te verwachten waren de meningen verdeeld. De motie zou het niet halen als er geen andere steun zou komen. Hij haalde het helemaal niet omdat Trots zich terug trok omdat het besluit toch al was genomen door het college. “Dat verdiende geen schoonheidsprijs”  aldus de fractievoorzitter van Trots. Het jargon is al snel bekend, maar geldt ook voor henzelf. Het had fatsoenlijk geweest om dat even van te voren mee te delen. We houden het maar op onervarenheid. Het was wel verheugend om te zien dat er geen strakke fractiediscipline leek te heersten want een van de leden van Trots stemde wel voor de motie.

Vergaderorde

De gemeenteraad gaat over zijn eigen vergaderorde en moest daarom een nieuw reglement opstellen. Dit was een voorstel op basis van de evaluatie van de afgelopen periode. Daartegen had ik in het presidium al de nodige bezwaren ingebracht. De oude coalitie had hierin een zware stem en zou daarmee over de verkiezingen heen alsnog een belangrijke rol spelen.  Bovendien was het voorstel voor de spreektijdregeling niet gebaseerd op de uitkomsten van de evaluatie maar gebaseerd op irritatie en oneigenlijke argumenten (te veel fracties enz.).  Afgesproken dat ik zou inventariseren met welk amendement we zouden komen. Dat werd niet erg duidelijk dus heb ik er een aantal gemaakt. Het liefst zien we natuurlijk geen spreektijd, dat werkt in veel gemeentes gewoon goed. Mocht dat niet haalbaar zijn, dan iedereen gelijke, beperkte spreektijd. De mogelijkheden voor moties, amendementen en (heel belangrijk) de interrupties zouden hier dan buiten blijven, in tegenstelling tot wat in het voorstel stond, nl. dat ieder gesproken woord telt. 

Het laatste argument stelde voor de oude regeling te handhaven.  Dat het eerste het niet haalde verbaasde ons niet. Het tweede werd meer gesteund, onder andere door Trots.  Echter ook dit haalde het niet. Groot was onze verbazing en schrik toen bleek dat het laatste amendement het ook niet haalde omdat Trots  hiertegen was. Volkomen onbegrijpelijk gezien hun steun aan het zwaardere amendement.  Wellicht speelt ook  hier de onervarenheid een rol naast de stevige nonverbale acties van de overzijde.

Ons amendement over het presidium haalde het wel, maar dat kon ons toch wat minder schelen.  De concludering dat het hoofdvoorstel hiermee dan aanvaard was, was eigenlijk zo snel gedaan dat niemand, ook wij niet, tot een stemverklaring kon komen.  Dat stoort me nog het meest hierin.

Zorgvuldige besluitvorming is uiterst noodzakelijk. Al met al moeten we ons beraden op onze mogelijkheden om nog op een of andere manier gehoord te worden en standpunten over het voetlicht te brengen. We zijn bij deze verkiezingen opnieuw gegroeid en dat is niet gebeurd omdat we ons stil hielden denk ik zo. Ook de andere kleinere partijen hebben hiermee grote moeite.

Overigens was dit hele gebeuren een duidelijk voorbeeld van wat (beoogde, toekomstige) macht met mensen en meningen kan doen. In 2008 heeft dit onderwerp ook gespeeld. Het is verhelderend om de archiefbeelden hierover nog eens te bekijken: de bijna heilige verontwaardiging van D66 en de kritiek op de coalitie van Kieskees.nl komen nu toch wel in een raar daglicht te staan. D66 stemde nu voor en KiesKees/VVD vanzelfsprekend ook. De PvdA toonde zich in dit opzicht een consistente partij. Ze hadden afgesproken in de oude situatie dat ze het voorstel zouden steunen en dat hebben ze gedaan ongeacht hoe het voor hen uitpakt.

Wonderlijke situatie

Aanstaande maandag vergadert de raad opnieuw in commissieverband. Ik mag dan weer voorzitter zijn en woensdag hebben we dit op de griffie even door gesproken . Er leken alleen wat technische, financiele zaken op de agenda te staan. Totdat je dat wat nader beschouwt; er wordt subsidie aangevraagd bij de provincie o.a. voor de woningbouwplannen op de Oude rijkswerf, klaar in 2014. Daarover hebben we anders afgesproken. Vervolgens komt daarover heen nog een memo waarin het oude college voorstelt om de investeringen in het stadshart naar voren te halen. Dat is om 2 redenen vreemd: het oude college moet nu niet met ingrijpende wijzigingsvoorstellen komen, het is aan het nieuwe college om met financieringsvoorstellen in het coalitieakkoord richting te geven. De andere reden is dat de berekeningen niet kloppen en met het voorstel een best gat in de exploitatie wordt geslagen. Dat is dan zeker weer wel voor de nieuwe ploeg. 

De PvdA heeft daarop met een verontwaardigde brief gereageerd. Als ze hetgeen ze daar nu in noemden de afgelopen 4 jaar ook tot hun uitgangspunt hadden gehad, dan hadden we er wellicht nu beter voor gestaan. Volgens mij moet je als je politiek bedrijft in elk geval je best doen om een goed financieel inzicht te ontwikkelen. Daar heb ik bij  de coalitie in het algemeen regelmatig aan getwijfeld. Nu zou je kunnen concluderen dat het er, bij de PvdA, wel was maar dat ze het niet gebruikt hebben. Jammer, want nu is het waarschijnlijk te laat.

Jammer

De ontwikkelingen van de afgelopen week hebben mijn verwachtingen t.a.v. de komende 4 jaren wel een domper gegeven. Gezien de samenstelling van de nieuwe raad hielden we rekening met de mogelijkheden van echt debat en besluitvorming op inhoud omdat er niet zulke enorme verschillen in aantallen zijn. Ik verheugde me er op. Jammer, “maar het kan verkeren” aldus Brederode.

Daughters of Africa: Vrijdagavond naar een geweldig spektakel geweest en dat was een lekkere afwisseling. Er werden serieuze onderwerpen gebracht maar het was vooral een kleurrijk en muzikale happening van een aantal sterke jonge vrouwen.  Zaterdag nog een reunie in het verschiet van een schoolsoort waarvan de huidige generatie niet meer weet, de MMS.  Dan ligt deze week ook weer achter ons. En altijd is er weer het vaste rustpunt dat maakt dat de ene week niet zomaar overgaat in de andere.  Dat geeft tijd voor bezinning, even loskomen van teleurstelling en kracht opdoen voor de nieuwe week.

 

« Terug

Archief > 2010 > april