Niet alleen de politiek is stuurloos op dit moment,  ook Port of Den Helder kampt met verlies van zijn leidinggevende. Volgens zeggen is hij na 2 jaar al toe aan een nieuwe uitdaging, maar voor Stadspartij 2.0 was zijn aangekondigde vertrek reden voor het stellen van vragen. Ze kregen razendsnel een reactie waarin ontkend werd dat er van enige problematiek sprake was. Als in zo korte tijd er voldoende bereikt is, is dat een prestatie van formaat. Wellicht ook reden voor zo’n mooie onderscheiding als de vertrekkende KIM”baas” kreeg?

We hebben maandagavond als restant van de coalitie met elkaar gesproken over verschillende onderwerpen. We proberen de draad op te pakken, al is de situatie nog erg onduidelijk. Het blijft bizar zoals het gegaan is. Maar ook de situatie nu is eigenlijk onvoorstelbaar. Ik denk niet dat dit vaak voorkomt in de politiek, of het blijft goed verborgen. Ik mis iedere vorm van empathie van anderen en dat maakt dat ik vind dat degenen die nu het gesprek aan gaan met de Stadspartij zelf gespeend zijn van enige scrupule.

Dinsdag een constructief overleg met een vertegenwoordiger van ons Wetenschappelijk Instituut over de gevolgen van de Participatiewet. Een verademing na de lokale misère. ’s Avonds een bijeenkomst met het bestuur van de Voedselbank. We blijven een noodzakelijk kwaad, ook na de positieve geluiden van Prinsjesdag. Als je de cijfers bekijkt zie je dat arme mensen er niet op vooruit gaan, maar wel geconfronteerd worden met verhogingen van de premie voor ziektekosten en  het eigen risico. Je zou het hoofd toch in de schoot leggen bij zoveel kille hardheid. In schril contrast daarmee de bewogenheid met de vluchtelingenstroom. Iets wat ik op zich ook van harte onderschrijf.

Woensdag avond was de laatste van de 4 workshops over de techniek van de bezuinigingen. Ik ben niet geweest. We hadden ondertussen de concept begroting al gekregen en daarin werd ons een “oplegger” beloofd door het college, dus als het ware de voorstellen om de begroting meerjarig sluitend te krijgen. Die ontbrak echter. Toen ik er naar vroeg werd ik onaangenaam verrast door de reactie vanuit de ambtelijke organisatie: de oplegger komt niet van het college maar is het resultaat van de 4 workshops. Die zijn ons voortdurend gepresenteerd als “oefenen in bezuinigingstrategieën”. Ik heb ze daarom geaccepteerd al miste  een belangrijk onderwerp als stedelijke vernieuwing en werd er erg enthousiast ingegrepen in het Sociale domein, geïnitieerd door coalitiepartijen uit de vorige bestuursperiode.

Het sterkt mij in de gedachte dat de hele coalitiebreuk geënsceneerd is en al veel eerder voorbereid dan bepaalde figuren ons willen doen geloven. Het maakt natuurlijk nu niets meer uit, maar ik heb me zelden zo bedrogen gevoeld als in deze situatie. Niet alleen persoonlijk, maar ook wat betreft het welzijn van onze burgers. Arme mensen die opnieuw hun vertrouwen hebben gegeven aan een lokale partij en dan zo bedrogen worden. Ook de achterban van de ChristenUnie wordt hierin mee gezogen. Het was een aparte constructie waar iedereen aan moest wennen. Ze hebben de Stadspartij vertrouwd, mede vanwege de voorzitter en diens achtergrond. Het valt niet uit te leggen, maar we zullen het er wel mee moeten doen.

Het gerucht gaat dat het nieuwe coalitieakkoord klaar is en dat alleen nog de vraag is wanneer het gepresenteerd moet worden: voor of na de bekendmaking van de resultaten van het onderzoek naar de situatie rond Geurt Visser. Het komt mij verstandig voor als gewacht wordt tot na de ledenvergadering èn tot na de uitkomst van het onderzoek. Je kunt als fractievoorzitter zeggen dat leden niet gaan over je politieke activiteiten. Dan heb je nog gelijk ook, maar het zegt wel iets over de mate waarin je transparant wilt zijn. De uitkomsten van het onderzoek kunnen van invloed zijn op zowel bestuurlijke ontwikkelingen als leermomenten zijn voor collegeleden.

Ik zit in de redactie van het bulletin “Raadsbreed” bedoeld om inwoners te informeren over wat de gemeenteraad bezig houdt en dan niet zozeer politieke standpunten, maar onderwerpen die spelen en de “mens achter het raadslid”. We gaan hier een nieuwe invulling aan geven en het idee was om een columnist te vragen maandelijks iets te schrijven over wat hij waarneemt in de gemeenteraad. Dat is nu natuurlijk best roerig en het uitgangspunt “zo positief mogelijk” is wat lastig. Toch een mooie column geworden, maar vanuit de griffie meent men hierop censuur te moeten toepassen. Dat vind ik niet kunnen, vraag dan geen columnist.

Donderdagavond wijkplatform in de Maranathakerk. Veel boze Visbuurbewoners die vinden dat ze langzamerhand een achterstandswijk zijn geworden, qua belangstelling vanuit het college. Er zijn genoeg mankementen om die mening te staven. Ze hebben de toezegging gekregen dat op 29 september er een wijkwandeling komt met de wethouders. Hopelijk zijn die er dan nog, anders zijn de Visbuurters opnieuw “stiefkind”. Verder een indrukwekkende presentatie van het Inloophuis. Prachtig initiatief.

Vrijdag nog een overleg met onze wethouder. Ook dat is eigenlijk vreselijk: een competente man, die in korte tijd heel veel op orde heeft gebracht binnen het Sociale Domein en dan wordt hij zo af geserveerd. Ook met hem is geen gesprek geweest. Hij moest het van mij horen en probeert nu zo goed mogelijk de zaken af te ronden.

Ik kan niet zo goed de motivatie vinden om op dit moment positief in alle ontwikkelingen te staan. Wel weet ik wat mijn enige Troost in dit hele gebeuren is. Ik haal die vooral uit Psalm 23: “de Heer is mijn herder…………….”

Tjitske Biersteker