Het is vast een understatement als ik zeg dat het een roerig weekje is geweest. Jaren geleden heb ik mij voor genomen om maar één keer in de week verslag te doen en niet direct te reageren op alles wat er gebeurt. En dat bevalt mij goed; het zorgt voor wellicht wat minder geëmotioneerde reacties Ik ben ook geen mens voor Twitter, al heb ik een account en zelfs vrij veel volgers. Die moeten het wel oorverdovend stil bij mij vinden. Dat laat ik mooi aan Willem over.

Dus nu ook maar gewoon een weekverslag. Natuurlijk gaat het hierin over de ontwikkelingen rondom het rapport Feijtel, maar ook over Willemsoord en het symposium over Sail 2013. Maar het leukste deze keer eerst: woensdagmorgen is het voorleesontbijt geweest en ik was bij Wiele wiele stap te gast. Extra leuk omdat mijn kleindochter daar ook zit. Allemaal kleine kindjes die samen ontbijten en ondertussen luisteren naar mijn verhaal. Ik vond het geweldig en een leukecompensatie voor de narigheid in de krant van die dag.

Ik vind het lastig om te reageren op het rapport Feijtel. In het rapport wordt gewezen op “in de spiegel kijken”. Iedere op- of aanmerking die dan op dat rapport wordt gemaakt, krijgt al gauw als kritiek “niet in de spiegel willen kijken”. Het rapport eindigt met de “hartenkreet”: u moet samenwerken! Dat hebben we het afgelopen jaar geprobeerd in de coalitie met de beste bedoelingen. We hebben het van het begin af aan zwaar gevonden zoals u uit verschillende weekverslagen hebt kunnen concluderen. Het rapport geeft geen antwoord op een vraag die toch logisch lijkt: waarom lukt het de coalitie opnieuw niet om de meerderheid te behouden? Hoewel het breekpunt voor ons lag bij de besluitvorming rondom het stadhuis, was de aanzet al eerder gegeven: nl. toen de VVD de PvdA benaderde om de coalitie te versterken, iets waar wij niets van af wisten. In combinatie met de onzorgvuldige besluitvorming over het stadhuis was voor ons de grens bereikt.

De titel van het rapport is “wordt de handreiking beantwoord”. Feijtel concludeert dat het college en de coalitie handreikingen hebben gedaan waarop, naar zijn idee niet wordt ingegaan door de oppositie (inclusief ChristenUnie). De titel is dan ook eigenlijk geen vraag maar een constatering. Als je kijkt naar de handreikingen, dan gaat het er om 1 en daaraan zijn 2 voorwaarden, die als handreiking worden benoemd, verbonden. De enige handreiking is dat men meer en vroegtijdiger tot overleg wil komen. Eigenlijk is dat een vanzelfsprekendheid, maar het is slechts een deel van een veel eerder overeengekomen werkwijze. Er zou ook veel meer met alternatieven gewerkt worden. Dat is tot op heden niet gebeurt.

Het college/de coalitie verbindt daaraan dan de voorwaarden: een sluitende begroting en niet terug komen op eerder genomen besluiten. Het eerste is, al proberen we wel eens de grenzen op te zoeken, voor alle partijen een aanvaarde kernwaarde. Het tweede is in eerste instantie een eis geweest aan de ChristenUnie als ze opnieuw toe zouden treden tot de coalitie, nu dus verbreed naar de  hele raad. We hebben in onze gesprekken aangegeven dat er een vorm van herstel gezocht moet worden voor de besluitvorming rondom het stadhuis en onze mening hierin is niet veranderd. Dit kun je toch niet serieus als handreiking zien?

Ook de vraag “waarom wil niemand de coalitie nog versterken” wordt slechts summier beantwoord. Geen van de fracties heeft expliciet benoemd geen bestuursverantwoordelijkheid te willen dragen. Wel is er gezegd dat men niet wil aanschuiven bij deze coalitie/dit college. Een volstrekt nieuwe coalitie/nieuw college is voor een aantal partijen niet haalbaar en dan komt er opnieuw geen meerderheidscoalitie.

De presentatie op zichzelf was ook wel bijzonder. Het was geen samenvatting van het rapport maar aanvullingen die niet terug te vinden waren. Dat maakt het in elk geval lastig om hierop te reageren, als dat tenminste gewenst is. Wat we zeker niet willen is het rapport bespreken tijdens de raadsconferentie. Dat is verschillende keren nadrukkelijk gezegd omdat partijen in het openbaar verantwoording af willen leggen van hun handelen. Toch probeerde de burgemeester het even door te zetten. Hoewel uiteindelijk afgesproken is dat in het presidium hierop door gegaan zal worden, ontbreekt het als agendapunt.

Wat ik niet terug vond in het rapport of in de presentatie was de opmerking van dhr. Feijtel over mij woensdags in de krant en die kwam dan ook erg onverwacht. Hij had het over een stoorzender voor wie het niet gaat om de inhoud van het project of onderwerp maar om superioriteit en ego(mijn vertaling). En dat nog wel zo kort na de behandeling van het bestemmingsplan Willemsoord waarin ik juist zoveel tijd heb gestoken om de inhoud te verbeteren.

Vorig jaar had dit onderwerp ook op de agenda gestaan. Omdat er toen heel veel bezwaren waren tegen het ontwerp, maar het al wel in de inspraak lag, had ik toen voorgesteld om met een vertegenwoordiger van Zeestad het stuk te herschrijven en dit in te brengen als zienswijze. Dat is door een meerderheid van de raad akkoord bevonden. Hierdoor kon het proces voortgang vinden en werd aan onze bezwaren tegemoet gekomen. Het kostte veel tijd en niet alles is uiteindelijk gehonoreerd. Ik meende dat dit een constructieve insteek was die helemaal gericht was op de inhoud van het onderwerp. Kennelijk deugt mijn perceptie hierin niet volgens de opmerkingen van dhr. Feijtel. Toch is het die woensdag een mooie dag geworden. Verschillende mensen voelden de behoeft om mij te vertellen dat ze mij niet in dit stuk herkenden. Ik kreeg zelfs een bloemetje. Dat is toch wel bijzonder en had op een gewone dag vast niet gebeurt.

Is het daarmee allemaal kommer en kwel? Dat valt gelukkig ook nogal mee. Wellicht heeft het rapport van dhr. Feijtel bewerkt dat de 6 partijen constructief overleg gevoerd hebben over Willemsoord. Het 10-punten verhaal is een gezamenlijke actie, ook al zijn niet alle punten voor alle partijen even relevant. Ook na dinsdag is dat overleg er geweest.

We denken ook na over oplossingen om tot een werkbare situatie te komen. We hebben het initiatief bij adviseur Feijtel gelaten en dat heeft niet tot een oplossing geleid, dus nu pas kunnen we zelf weer in actie komen. We proberen dat wat voortvarend aan te pakken en zijn hiervoor donderdagavond opnieuw bij elkaar gekomen.

Maandagavond was de tweede bespreking over Willemsoord. We vonden het bestemmingsplan nog niet besluitrijp vanwege een 10-tal punten waar we wijzigingen willen of onderzoek naar willen laten doen. Hoewel we hiermee reageren op verschillende zienswijzen die door het college zijn afgewezen, bleken de indieners van de zienswijzen ook niet tevreden te zijn met het uitstel van het bestemmingsplan. Dan wordt het wel lastig om hierin goed te besluiten. Het college heeft inmiddels toegezegd ons dinsdag schriftelijk te informeren en woensdag een mondeling toelichting te geven als voorbereiding op de commissievergadering van 4 februari a.s.

 Woensdagmiddag was het symposium, georganiseerd door Citymarketing met de bedoeling om ondernemers te informeren over creatieve manieren om in te spelen op Sail 2013. Het symposium was gratis toegankelijk en er was behoorlijk in de beurs getast om er een happening van te maken: verschillende gerenommeerde sprekers en bureaus waren uitgenodigd om de regio te wijzen op de kansen. Het wordt beslist een groots spektakel, met de nodige bijzondere attracties en schepen. Ik kan me voorstellen dat dit voor mensen aanleiding is om een paar dagen in de regio te verblijven. Het is bijna niet te doen om alles te bekijken op één dag. Voor accomodatieverstrekkers moet het dus mogelijk zijn om hier, met wat extra promotie, aan te verdienen. Waar D66 en wij ons op richtten was de groep vooral food exploitanten die graag op Willemsoord enz. hadden willen staan maar waarvoor geen ruimte lijkt te zijn. Net als voor de zeilschepen met als thuishaven Den Helder. Dat is met dit symposium niet opgelost en zorgt er ook voor dat de lokale middenstand er niet zo van profiteert als we bedoeld hadden.

Ondanks alle perikelen heb ik nog even tijd gevonden om te schaatsen. De ijsbaan lag er prachtig bij. Vrijdag waren veel scholen op het ijs. Die troffen het helemaal: bijna een wintersportplaatje. Vandaag lijkt de pret over. Hopelijk gaan we nog een keer in de herkansing deze winter.

Tjitske Biersteker