De raadsvergadering was weer als vanouds een tumultueus gebeuren. ER stonden maar 2 belangrijke onderwerpen op de agenda en dat hebben we geweten. Het was tegen 00.00 uur dat we er mee stopten.

We zijn blij met de wijzigingen in het bestemmingsplan Stadshart. Twee van onze amendementen hebben hierin nog wijzigingen gebracht, die over het verwijderen van de bestemming op het al jaren gesloten bordeel aan de Weststraat en die voor het behoud van de open ruimte naast de kerk. In gezamenlijkheid met anderen ook voor gestemd om het Breewaterplein niet te bestemmen, maar open te houden voor parkeergelegenheid.

Ronduit zorgelijk vond ik de manier waarop de wethouder zaken verdedigde. Toen het kwam over de sexinrichting, was haar argument dat de bestemming er op moest blijven, want jaren geleden was er sprake van veel overlast, maar nu niet meer. De sexinrichting is al jaren dicht en daarmee is de overlast beperkt, juist een goede reden om die zaak nooit meer open te willen hebben. Kortom de wethouder heeft moeite met het vinden van goede argumenten en inzicht in de materie.

Een volgend belangrijk agendapunt was de sociale structuurvisie. In de commissievergadering heb ik al gezegd dat er geen besluit over genomen zou moeten worden. Eerst bespreken tijdens de WMO-conferentie en dan besluitvorming in de raad. De wethouder meende dat het juist belangrijk was dat het besluit nu genomen werd, want “dan konden de organisaties verder”. Ik kan me geen organisatie bedenken die zat te wachten op een dergelijk onduidelijk, wollig stuk als leidraad voor eigen beleid. Bovendien is deze structuurvisie slechts de kapstok waaraan nog vele uitvoeringsnota’s moeten worden opgehangen. Daar gaat het bij organisaties om. In de visie ontbreekt iedere vorm van probleemstelling of analyse van de huidige situatie.

Verschillende andere partijen waren ook ongelukkig met de visie en dit heeft geleid tot een bijna herschrijven van het document middels een amendement. Dat kwam in de vergadering ter stemming. De wethouder wilde het amendement wel overnemen, maar dan moest het ingevoegd worden bij de structuurvisie. Ik vond het de reinste onzin. Het wordt nu helemaal een volstrekt onwerkbaar, onleesbaar document waar niemand iets mee kan. De overige partijen met wie het
amendement was opgesteld, wilden dit wel accepteren dus hebben we ons daar bij aangesloten om het amendement in elk geval aan een meerderheid te helpen. We hebben echter tegen de structuurvisie gestemd omdat ik zulke gedrochten eigenlijk niet acceptabel vind. Hij heeft het gehaald.

De bestuurscrisis is nog steeds gaande. Er hebben verschillende gesprekken plaats gevonden tussen coalitie en overige partijen om te bezien of er meer stabiliteit te behalen valt. Hoewel het voor niet-coalitiepartijen interessant is om een minderheidscoalitie in stand te houden, snap ik wel dat dit voor de bestuurbaarheid wat minder wenselijk is.

De huidige coalitie wil verder praten met de ChristenUnie en heeft ons gevraagd aan te geven waar we problemen hadden met het coalitieprogramma. Dat hebben we op papier gezet en dat wordt dus onderdeel van de verdere gesprekken, die dus nog alle kanten op kunnen gaan. We hebben op voorhand van geen enkel onderwerp gezegd dat het onbespreekbaar was omdat je anders niet verder in overleg hoeft te gaan. Het is een precair proces omdat we er voor willen waken niet onze “eigenheid” prijs te geven.

Een enorme drukke periode dus de komende tijd. Ik ben blij met de rust die de komende zondag biedt en de mogelijkheid om me geestelijk op te laden.