Dit is het eerste verslag na het zomerreces dat behoorlijk roerig is verlopen. Toen ik de datum er boven zette, schoot wel even door me heen dat al die lokale perikelen niet halen bij wat er 10 jaar geleden op deze datum gebeurde. Nog steeds staan de beelden indringend op mijn netvlies en je kunt er nu natuurlijk niet omheen met alle terugblikken in de media. Herdenken is goed en noodzakelijk, mijns inziens.

De wijzigingen in de coalitie hebben de nodige stof doen opwaaien. Nog even los van wat iedereen vindt van de overstap van 1 van de leden van Trots en het voor zichzelf beginnen van het andere lid, is er in de complete raad natuurlijk ook  het nodige veranderd. De coalitie heeft nu geen meerderheid meer en dat betekent dat over plannen die  nog niet vast gesteld zijn hele interessante discussies kunnen ontstaan. Enerzijds zal dit tot vertraging leiden, anderzijds worden die besluiten dan wel op inhoud genomen en veel minder  op basis van de macht van het getal. Ware democratie houdt ook rekening met minderheidsstandpunten, maar daar was in dit lokale bestuur zeker geen sprake van.

Met verbazing hoor ik dan ook de vertegenwoordiger van de coalitie regelmatig benoemen dat onverkort wordt vast gehouden aan het coalitieprogramma. Het is net of nog niet door gedrongen is dat er geen sprake is van een coalitie.

 De extra raadsvergadering was af en toe een beschamende vertoning door het verbale geweld van sommige fractievoorzitters. Uiteindelijk was dit voor de ChristenUnie reden om voor te stellen  de vergadering te schorsen in de hoop dat op een later moment er weer op een normale manier met elkaar omgegaan zou kunnen worden.  Dat is niet gebeurd en het resultaat was eigenlijk een patstelling. De PvdA ziet kennelijk kansen en loopt zich warm voor een plek in de coalitie. Dat zou ik een slechte ontwikkeling vinden omdat het college en de coalitie dan voor het overgrote deel uit partijen zouden bestaan die behoorlijk zetels hebben verloren. Een slecht signaal richting de kiezer, die zeker in het geval van de PvdA hier heel duidelijk over was.

Overigens voel ik me ook onbehoorlijk behandeld door diezelfde PvdA: tijdens het overleg met andere oppositie partijen leek de PvdA zich sterk te willen maken voor het ontstaan van een meer sociaal gerichte coalitie met partijen van uit de huidige oppositie.  “Zo de wind waait, waait mijn jasje” lijkt hiervoor wel op te gaan.

De burgemeester maakt zich kennelijk ernstig zorgen over  vooral de voortgang van de grote projecten en probeert een tamelijk sturende rol te vervullen. Eerst door het sturen van een brief en tijdens de extra raadsvergadering door het tijdpad en de verantwoording aan te sturen. Beetje last van paniekvoetbal lijkt mij.

Wat betreft de fractie van de ChristenUnie: wij zijn er niet tegen dat dit college zijn taken blijft uitoefenen, maar dan met als uitgangspunt een meer sociaal geformuleerd raadsprogramma in plaats van een coalitieprogramma. De goede dingen uit het coalitieprogramma moet je zeker handhaven en verder, wat ons betreft het ambitieniveau van de stedelijke vernieuwing aan passen aan de economische tijden en meer oog hebben voor de sociale structuren en het welzijnsbeleid.  Het college moet zich dan vanzelfsprekend wel conformeren aan dat programma.

Naast al dit bestuurlijke geweld werden er afgelopen maandag nog de nodige commissievergaderingen af gehandeld. Eigenlijk werden overal de onderwerpen niet ter besluitvorming aan geboden, wellicht het gevolg van de huidige situatie. Hoewel ik het argument voor het bestemmingsplan wel opmerkelijk vond:  eerst overleg met de voormalige directeur van Woningstichting. Dit argument werd aangedragen door de VVD die voor de zomervakantie bijzonder boos was op o.a. de ChristenUnie omdat wij bespreking van het bestemmingsplan wilden uitstellen tot we alle feiten kenden. Nu komen ze zelf met nog meer uitstel. “Het kan verkeren…”zou Brederode zeggen (voor wie zijn klassieken kent).

Voor a.s. woensdag staat er een raadsbrede bijeenkomst over  het stadhuis op de agenda. Ik hoop dat men zo wijs is deze vergadering uit te stellen. Er is geen spoor van schriftelijke informatie, dus zou zo’n bijeenkomst een stortvloed van mondelinge info opleveren,  zonder dat je je kunt voorbereiden. Daar hou ik niet zo van.

Wat mij bijzonder irriteerde was het standpunt van het college inzake het voormalige bordeel aan de Weststraat. Het feit dat 3 bordelen mogen, wil niet zeggen dat 3 bordelen moeten. Dat je als gemeente op deze manier met je vastgoed omgaat is toch wel het opportunisme ten top. Bovendien was indertijd aan de bewoners van de Weststraat beloofd dat de bestemming er af gehaald zou worden. Kortom een slechte zaak, waar we de nodige vragen over zullen stellen.

We zijn weer lekker bezig, maar niet heus.