Volgens onze fractie is de kadernota, weliswaar als voorstel vanuit het college/ambtelijke organisatie het moment waarop de raad de kaders vaststelt en eventueel wijzigt, waarna het college zich bezig gaat houden met de uitvoering hiervan.

Zo bezie ik de opmerkingen van de collega raadsleden dan ook: invloed willen uitoefenen op de definitieve vaststelling van de Kadernota en dat is ook de taak van de raad.

De reactie van het college op deze richtinggevende wijzigingen is dan ook opmerkelijk: collegebreed wordt bijzonder verbolgen gereageerd op vermeende kritiek op de ambtelijke organisatie terwijl er vanuit de raad vooral kritiek was op de aansturing en de mogelijkheden in relatie tot de omvang van het ambtelijk apparaat. Kortom, de kritiek betrof dus vooral de taak van het college en niet het functioneren van ambtenaren.

Verder reageert het college heel defensief op de inhoudelijke kritiek op de Kadernota. Nogmaals: de kadernota is van de raad en de raad heeft het volste recht om hierin prioriteiten en wijzigingen aan te brengen.

Of reageert het college vooral op de kritische opmerkingen over het functioneren van dit college? Als je de algemene beschouwingen er op na leest is eigenlijk geen enkele partij echt tevreden over het proces van de afgelopen periode. De oppositiepartijen zijn hierin soms wat nadrukkelijker dan de coalitie, maar kritiek is er raadsbreed. Dat zou dit college tot nadenken moeten stemmen en niet tot defensief reageren.

Ik denk dat het CDA een belangrijk punt heeft als men kritiek heeft op de communicatieve vaardigheden van het college. Zij relateren dit vooral aan de stedebouwkundige ontwikkelingen, maar naar mijn idee is het breder: dit college mist in het algemeen communicatieve vaardigheden en oog voor (bestuurlijke) verhoudingen. Dit blijkt uit verschillende feiten:

D66 noemt de kadernota en de kritische vrienden→ verkeerde volgorde

Kragt zegt: de bestuursopdracht welzijnsbeleid is inmiddels collegebesluit→ moet zijn raadsbesluit

Smit heeft het over het BOJOZ-project dat is vastgesteld in de commissie→daarmee geen raadsbesluit, dit geldt ook voor het overlastprogramma

Hienkens heeft het over de goede samenwerking met de HSV, die komen vervolgens met een concretisering van het havenontwikkelingsplan nadat de verschillende overleggen hebben plaats gevonden.

We hoeven ook maar te denken aan het debacle met de sportnota en de maatschappelijke verontwaardiging die dit tot gevolg had.

Woningstichting voelt zich bij de voort duur niet serieus genomen en in het harnas gejaagd.

Een wethouder die na afloop van de discussie over het nieuwe stadhuis verzucht dat dit een “vreselijke raad is en dat het tijd wordt voor nieuwe verkiezingen” heeft volgens mij ook niet de juiste bestuurlijke verhoudingen voor ogen.

Kortom behalve financiële problematiek is er ook communicatieve problematiek. Aan dat laatste zullen we helaas niets kunnen doen. Mediatraining (zo die er geweest is, wethouder Boskeljon kon het zich niet herinneren) en eerdere kritieken hebben niet geleid tot positieve veranderingen, dus dat biedt weinig hoop voor de komende periode.

Voor wat betreft de financiële problematiek hebben we als fractie van de ChristenUnie duidelijke keuzes voorgesteld, waarbij we ons baseerden op Bijbelse uitgangspunten. Politiek en evangeliseren gaan niet samen, maar het zal voor niemand een verrassing zijn als we zeggen dat ons politiek handelen zijn oorsprong vindt in onze gedeelde Christelijke levensvisie. De Bijbel is doordrenkt van heldere, duidelijke adviezen, ook op het gebied van overheidshandelen. Dat valt niet te vatten in een enkele spreuk en daarvan hebben we dan ook bewust en met een blij hart afgezien.

Ook andere partijen hebben vanzelfsprekend zo hun denkbeelden over de huidige en toekomstige financiële koers die de gemeente zou moeten varen. We zijn erg blij met de zoekrichting die de PvdA voorstelde t.a.v een eventueel nieuw stadhuis. We denken dat dit van realiteitszin getuigt. Ook alle kritiek op het beheer openbare ruimte delen we en we vinden dat de wethouder te afwachtend, weinig daadkrachtig bezig is geweest. Een schone omgeving draagt bij aan het welbevinden van de burgers.

Naast dat er duidelijke keuzes gemaakt moeten worden, willen we als fractie van de ChristenUnie middels amendementen 2 kleinere, maatschappelijke projecten veilig stellen. Dit benadrukt ook de koers die de ChristenUnie voorstaat: vooral inzetten op maatschappelijke ontwikkelingen, het welzijn van de mens is belangrijker dan stenen stapelen. Het betreft het IVC en het GAVO-project.