Het kostte me deze keer moeite om het verslag van afgelopen week rond te krijgen. Niet omdat de besluitvorming zo ingewikkeld was dat ik dat niet zou kunnen verwoorden. Wel omdat ik moeite had met de uitkomsten van de beraadslaging op maandagavond. Ik heb het dus maar even laten bezinken. Gelukkig is er  leven naast de politiek. Ik schrijf dit verslag dan ook na een geslaagde (kerkelijke) gemeenteavond waarin we ontzettend gelachen hebben terwijl we ons inzetten voor de zending.

Bezwaren
De raad werd gevraagd  het advies van de commissie beroep- en bezwaarschriften inzake het ongegrond verklaren van het bezwaar van de fa. Langelaan over te nemen. Het zou hier een puur administratieve handeling betreffen waar we als raad eigenlijk niet tegen konden stemmen. De fa. Langelaan zou in een later stadium gerichter bezwaar kunnen maken. Meestal voeg ik me in dit soort procedurele zaken naar het advies, want daarvoor wordt het ook ingewonnen. Toen bleek dat meerderen meenden dat het wel degelijk zinvol was om in dit stadium al rekening te houden met het bezwaar van de fa. Langelaan hebben we ons als fractie bij deze mening aangesloten.

(Re)organisatievisie
We mochten wensen en bedenkingen inbrengen t.a.v. het voorstel om de ambtelijke organisatie anders vorm te geven. We mochten het geen reorganisatie noemen, want dat traject was al sinds 2004 ingezet. Het is jammer dat het beoogde doel van die reorganisatie nog lang niet gehaald is. Om dan nu een nieuwe organisatievorm te kiezen vraagt misschien wel veel van de flexibiliteit van de werknemers. Als fractie van de ChristenUnie hadden we hiertegen dan ook de nodige bezwaren. De belangrijkste is wel dat de medezeggenschapraad zich niet kan vinden in de gekozen volgorde van activiteiten. Zo’n veranderingstraject moet wel breed gedragen worden. In de huidige organisatie wordt vooral krachtig leiderschap gemist en de vraag is of je dat oplost door een andere organisatievorm te kiezen.

Financiën
Diezelfde organisatieverandering vraagt  om een extra financiële inzet van €525.000. Dat is ook opmerkelijk omdat de reorganisatie bedoelde een bezuiniging op te leveren. Die doelstelling is nog niet gehaald, zeker niet bij de afdeling WIZ. We hebben daar nog heel wat van te verwachten. Afgelopen jaar zou er voor de eerste keer sprake zijn van een “inverdieneffect”. Volgens afspraak zou dat bedrag terug gestort worden in de reserve voor het nieuwe stadhuis. Na een voorstel van de PvdA wordt dit echter ingezet voor het “doen van leuke dingen voor de stad”. Kortom de reorganisatie heeft heel veel geld gekost, ongeveer  €9.000.000 en van inverdienen is geen sprake en nu dan weer geld voor een nieuwe organisatievorm, die pertinent geen reorganisatie mag heten. De fractie van de ChristenUnie had weinig waardering voor deze manier van omgaan met gemeenschapsgelden. Het college meent dat deze organisatievorm uiteindelijk wel een bezuiniging oplevert omdat er sprake is van minder personeel. Naar ons idee gaat het hierbij wel om hoger opgeleid personeel en de vraag is dus maar wat dit per definitie oplevert. Zo hadden we nog wel wat kritiekpunten. Het voorstel is aangenomen, maar zeker niet raadsbreed.

APV-wijzigingen
De ene betrof een wijziging t.a.v. de horeca, waardoor strikter gehandhaafd kan worden. Deze wijziging konden wij van harte onderschrijven. De andere betrof het houden van hinderlijke of schadelijke huisdieren. De vorige APV was vooral maatwerk waarbij telkens opnieuw onderzoek gedaan moest worden naar de aard en omvang van de overlast. De wijziging zorgt voor een veralgemenisering waardoor in gelijke situaties gelijke voorschriften gelden. Dat lijkt democratisch maar kan voor grotere gebieden een beperking opleveren. Nadat nadrukkelijk was aangegeven dat juridische stappen tegen genomen besluiten mogelijk blijven, hebben we wat aarzelend ingestemd met deze wijziging.

Verliezers
Tot zover is de besluitvorming volgens democratisch model gegaan en kun je hooguit bezorgd blijven over de resultaten. Het laatste agendapunt betrof vooral dat wat het hart van de democratie uitmaakt, nl. de gelegenheid hebben en krijgen om je standpunten kenbaar te maken tijdens raadsvergaderingen. Het voorstel om de vergaderorde te wijzigen zag er bijzonder onschuldig uit en was voor de kleinere partijen volkomen acceptabel. De angel zat hem in de wetenschap dat dit voor de coalitiepartijen niet acceptabel was en zij aangekondigd hadden het voorstel te zullen amenderen. Al in eerdere besprekingen bleek dat zowel de coalitie als de overige partijen een hele duidelijke mening over deze gewogen spreektijden hadden, maar wel lijnrecht tegenover elkaar. Omdat er van te voren geen enkele beweging leek te zitten bij de coalitie had de fractie van de ChristenUnie namens de overige partijen een verklaring opgesteld, die we als onze gezamenlijke mening kenbaar zouden maken na een schorsing. Tijdens die schorsing hebben we ons nog beraden over het voorstellen van een compromis en een van de fractievoorzitters heeft dit overlegd met de coalitie. Een deel van de coalitie ging slechts heel moeizaam akkoord met dit voorstel. Hoewel het dus om een gezamenlijk voorstel ging vanuit de “oppositie” meende een van de coalitiepartijen dat er sprake was van enorme verdeeldheid binnen deze partijen en verbaasde men zich erover dat deze partijen niet met een amendement waren gekomen. Dit was een technische onmogelijkheid, die voor het gemak even over het hoofd gezien werd.
Als niet-coalitie partijen (ik heb, voor wat betreft de ChristenUnie moeite met de term oppositie omdat dat niet onze “natuurlijke” plek is binnen een gemeenteraad, we stellen ons in principe gouvernementeel op) zouden we dus winst kunnen claimen. Toch voelt het als verlies door de enorme polarisatie waarvan sprake is binnen de gemeenteraad en daarmee zijn we wat mij betreft allemaal verliezers.

LOS-uitzending
Het maandelijkse politieke programma van de LOS leek een wat onevenwichtige invulling te hebben. De coalitie mocht daar  vertellen wat er het afgelopen jaar bereikt was tegenover twee presentatoren die behoorlijk politiek geëngageerd zijn. De presentatoren probeerden de coalitie echter toch te prikkelen tot het doen van uitspraken en refereerden regelmatig aan de spreektijdenregeling, waarop de coalitie niet reageerde. Alleen werd duidelijk dat ze vonden dat “zij het met zijn drieën moesten doen”, want de rest stemde toch altijd tegen. De presentatoren zagen kans om het objectief en prikkelend te houden en dat vond ik knap. YMCA kreeg gelegenheid zich te verdedigen tegen de beschuldiging van fraude en dat heb ik bijzonder gewaardeerd omdat ik dit ook een onterechte beschuldiging vond. De column van Martin van Exter was als gewoonlijk vilein, maar het compliment aan mijn adres heb ik in dank aanvaard. En zo eindigde de week toch nog leuk.

Mocht u desondanks verdrietig worden van mijn schrijfsels, hetgeen de fractievoorzitter van de PvdA regelmatig overkomt ondanks dat hij ze niet leest (citaat), dan hoor ik dat graag van u, via: tgiljou@denhelder.nl