Druk, druk, druk

Het was een drukke week met veel verschillende activiteiten, lang niet allemaal politiek. De week begon echter heel bijzonder: tijdens een feestelijke kerkdienst is er openbare belijdenis afgelegd door een uitgeprocedeerde asielzoeker. Bijzonder als je in dergelijke omstandigheden kunt en wilt zeggen dat je je in alles afhankelijk weet van de Heer. We hebben hen in hun eigen taal toegezongen.

Presidium

We hebben hier nog even terug gekeken op de vergaderingen van de afgelopen tijd. Ik heb er mijn ongenoegen over uitgesproken dat er geen eenduidige besluiten geformuleerd waren bij stukken waar de raad wensen en bedenkingen over mag uiten. Vooral de cryptische omschrijvingen bij de Samenwerkingsovereenkomst zorgden voor de nodige discussie.

Er is nog nader ingegaan op de feitelijke uitvoering van het nieuwe vergadersysteem. We hopen toch echt in april te kunnen starten zonder al te veel tegenslag.

Ondanks dat het presidium een stevige brief richting college heeft doen uitgaan over het te laat aanleveren van stukken werden we er deze keer weer sterk mee geconfronteerd. Belangrijke stukken die veel te laat aangeleverd worden en dan toch met de meeste spoed vanwege allerlei vervelende consequenties moeten worden besproken en behandeld. Vaak maakt men zich er van af door te zeggen dat de stukken toch al bekend waren en de raad er dus al over had kunnen nadenken.

Het is een moeilijke afweging tussen consequent blijven en de gevolgen van niet behandelen.

Een ander vreemd verschijnsel is het feit dat niet meer via de fractieleeskamer het stadhuis ingelopen kan worden. Dit zou tot teveel overlast leiden. Beetje bizar als je bedenkt dat raadsleden in het stadhuis thuishoren, net als ambtenaren. Ik vind dit een absoluut onjuist uitgangspunt en wil dat die deur zo snel mogelijk weer toegang geeft tot het stadhuis. Ik kan je vertellen dat de deur sneller gesloten is dan dat hij weer open komt. Hier moet lang en breed over vergaderd worden.

Risicomanagement en weerstandsvermogen

Een bijeenkomst met een dergelijke titel lijkt weinig uitnodigend. Toch was de opkomst behoorlijk. Onze huisaccountants (Ernst en Young) gaven uitleg over de noodzaak van voldoende weerstand = financiële ruimte om tegenvallers en rampen op te vangen zonder dat het hele financiële beleid van de gemeente op de schop moet.

Risicomanagement = het in geld vertalen van de mogelijke tegenvallers en rampen. In het verleden werd altijd uitgegaan van €350 per burger als bedrag voor de algemene reserve. Dit bedrag is een soort slag in de lucht.

\Je zult eerst moeten inventariseren welke risico’s, tegenvallers en/of rampen zich voor kunnen doen zonder dat hiervoor de mogelijkheid is om ze af te dekken middels een voorziening of verzekering. Van wat dan nog overblijft moet een inschatting gemaakt worden van de kans dat ze zich voordoen en welke bedragen daar dan mee gemoeid zijn.

Al jaren hanteren we als vuistregel dat we ongeveer €20 miljoen als algemene reserve hebben. Dit betekent niet dat we voor dit bedrag “liggende gelden” hebben, maar de mogelijkheden (via onderpand) om het te lenen. Ook hierin moet een inventarisatie gemaakt worden. Immers gebouwen kunnen voor hoge bedragen in de boeken staan, maar in geval van nood nooit die bedragen opleveren vanwege allerlei mogelijke oorzaken.

Het was verhelderend om zo heel gericht met een belangrijk deel van de financiële huishouding van de gemeente bezig te zijn. Hier en daar werden wel cynische opmerkingen gemaakt. Immers het college houdt zich niet aan het eigen credo dat niet te pas en te onpas een greep uit de algemene reserves mag worden gedaan.

We krijgen binnenkort voorstellen om €5,3 miljoen voor te financieren voor Stedelijke vernieuwing, bijna €1 miljoen onverwacht voor het Duinzoomproject, wellicht meer dan €3,9 miljoen voor de ORW. Volgens mij is er dan vrijwel geen sprake meer van “weerstandsvermogen”, maar wel van veel risicomanagement en dat stuit bij mij toch op veel weerstand. In mei volgt een 2^e sessie.

Tussendoor

Eindelijk weer eens naar de voedselbank geweest. Zolang ik niet zo goed kon lopen had mijn aanwezigheid daar weinig zin, maar nu kon ik weer volop mee helpen. Het aantal geïndiceerden breidt zich nog steeds uit. De pakketten zien er iedere keer weer geweldig uit. Er zijn steeds weer instellingen en bedrijven die wel wat willen schenken, vaak speciaal bedoeld voor de voedselbank.

Geweldig.