Terugblik op week 6: 6 - 13 februari.

Deze afgelopen week was ook de laatste week voor het verkiezingsreces en stond voor de fractie in het teken van afscheid nemen en ook veel vergaderen. Gert-Jan Segers schrijft hier over:

Dit was de laatste vergaderweek van de Tweede Kamer in deze samenstelling. En dus de laatste vergaderweek van onze fractie met Carla Dik en Joël Voordewind in onze gelederen.
En denk dan vooral niet dat Carla en Joël deze week ergens in een hoekje van hun werkkamer melancholisch uit het raam over het Plein hebben zitten staren, mijmerend over vervlogen tijden. Carla debatteerde deze week urenlang over de soms gekmakende traagheid bij de afhandeling van de aardbevingsschade in Groningen. Ze knokt voor gerechtigheid voor Groningers en voor een overheid met een menselijk gezicht. Joël diende deze week nog even twee initiatiefwetten in - een over eerlijke handel en de ander over suïcidepreventie - en kondigde een cruciale motie aan die eist dat Nederland nu ook als land de Armeense genocide erkent.

Het is een voorrecht om zo stil te staan bij het werk van onze Tweede Kamerfractie. Komende woensdag, 17 februari, is het nog 4 weken tot de verkiezingen op 17 maart. Deze periode wordt wel de 'hete campagne' genoemd. M.a.w. vooral in deze laatste weken komt het er op aan voor de politieke partijen en ook als ChristenUnie willen we ons in de komende tijd inzetten. We willen ons licht laten schijnen in ons land waarin zo veel schade is door het corona-virus. We willen komen met voorstellen om te repareren wat stuk is, om ons land te herstellen.

Op 30 januari, tijdens het congres, zei GertJan Segers het zo:

Hier staan wij dan. Hier staan we dan met tientallen kandidaten. Met vrouwen, met mannen, en ze zitten hier achter mij. Kandidaten die op de lijst staan. Die de stap naar voren hebben gezet en weten dat als je die stap naar voren zet, dat het misschien wel weer heel pittig gaat worden. Dat als we die arena straks ingaan, dat je gezicht weer besmeurd raakt. Met stof, met zweet, misschien wel tranen. Maar dat zijn vrouwen en mannen die alles zullen geven. Die alles wat ze hebben, zullen geven en dan doen wat nodig is en knokken voor wat goed is. Want dat is waar God ons toe uitnodigt.
We willen zorgen voor die schepping. We willen bouwen aan een economie waarin het draait om mensen. En we geloven in een samenleving waarin we goed voor elkaar zorgen. Dat is onze harteklop. Dat is onze roeping.
Maar het kan alleen. We kunnen alleen dat verschil maken, als jij ons je vertrouwen geeft. Als jij ons steunt. Daarom wil ik je vragen: kan ik rekenen op je stem? Want zo, en alleen zo, kunnen we samen die grote keuzes maken. Kiezen voor wat echt telt.