Vanmiddag om 15.00 uur heeft een ambtenaar het collegebesluit meegedeeld aan het Armeense gezin dat gisteren uit het AZC is gezet.

Ze mogen maximaal 14 dagen in Wienerhof verblijven in afwachting van de uitspraak op hun verzoek tot voorlopig verblijf. Bij negatieve besluitvorming moeten ze uit het Wienerhof en bij positieve besluitvorming komen ze terug in het AZC. Zo rigide is dus de uitzetting door het COA. Ook zij hadden kunnen besluiten om te wachten met uitzetting tot aan de uitspraak.

Overigens is ook de insteek van het college nog niet de juiste. Immers bij een negatieve uitspraak mogen mensen in het algemeen in beroep. Hiervoor biedt het Nederlands recht gewoon mogelijkheden. Mensen mogen ook deze procedure in Nederland afwachten, maar niet in een AZC. Om dit kromme rijksbeleid te ondervangen is de noodopvang indertijd ingesteld.

Omdat noodopvang in een hotel een tamelijk dure voorziening is, wil dit college hierop vanzelfsprekend bezuinigen. Dat zou kunnen door een andere vorm van voorziening in te richten. Echter er zijn nog geen besluiten hierover genomen en tot die tijd zou, wat ons betreft, het oude beleid geldend moeten zijn. In een reactie op mijn standpunt heeft de fractievoorzitter van de PvdA al laten weten dat wat hem betreft de wethouder alvast in de geest van het nieuwe beleid (welk beleid?) mag handelen. U begrijpt dat ik dit pertinent niet met hem eens ben.

Ter ondersteuning van het echtpaar waren verschillende Armeense vrienden mee gekomen naar het stadhuis. Een van hen vertelde zelf al 8 jaar in procedure te zitten (verblijft nog op het AZC) maar dat verschillende Armeniërs de afgelopen periode versneld het land uit gezet zijn. Terug in Armenië zijn ze of direct gevangen gezet of vermoord. Nu werkt Nederland dan niet meer mee aan terugkeer naar het land van herkomst, maar zet wel veel mensen uit het AZC, zo van we werken niet mee aan moord in het eigen land, maar hier mag je het verder zelf uitzoeken. Dat is natuurlijk een stuk humaner?!

Behalve het Armeense gezin zijn afgelopen maandag nog verschillende gezinnen uitgezet. Het lijkt erop dat die zelf voor opvang, dan wel illegaliteit hebben gezorgd. Schrijnend was de situatie van een alleenstaande jongeman met ernstige psychiatrische problematiek en sterk suïcidaal. Gewoonlijk wordt zo iemand niet uitgezet, maar hij wel. Gelukkig mocht ook hij op humanitaire gronden gebruik maken van het Wienerhof.

Hoewel ik wel verwacht dat onze 2e kamerfractie deze situaties kent en er tegen strijdt, zal ik ze de recente ontwikkelingen wel meedelen in de hoop dat ook dit extra druk legt op de verantwoordelijken om toch vooral te komen tot humane regelingen. We lijken een van de weinige westerse landen te zijn die niet komen met een fatsoenlijk generaal pardon.

Daarnaast is er sprake van het feit dat een maand geleden besloten is dat asielzoekers in de gelegenheid moeten zijn om zich voorlopig te identificeren. Het ministerie geeft geen uitvoer aan dit besluit. Dit leidt tot vervelende situaties; mensen worden door de politie gevraagd zich te legitimeren, kunnen dat niet en worden vervolgens uren op het bureau vastgehouden tot uitgezocht is wat hun status en dat zij zich legaal in de openbare ruimte bevinden.