Kort verslag over recente gebeurtenissen
dinsdag 01 augustus 2006 19:05
Het zomerreces is al even aan de gang en ik geniet erg van de rust, van het strand en alle leuke dingen die er in Den Helder en omgeving te doen zijn.
Af en toe zijn er wat politiek getinte nieuwsberichten in de krant te vinden, die me verbazen, zoals de uitgebreide artikelen over de extra inhuurkrachten en de gouden handdruk. Ook wordt nog eens aandacht besteed aan de afvloeiingsregeling voor 7 ambtenaren. Volgens mij zouden we als raad over de situatie nader geïnformeerd worden. Ik kon me niet voorstellen dat het college hiervoor de krant zou gebruiken. Dat bleek ook niet zo te zijn zoals ik in een brief van het college in reactie op de krantenartikelen mocht lezen. Het zij zo.
Menselijk leed gaat ook niet op vakantie. Vorige week werd ik opnieuw geconfronteerd met een gezin met jonge kinderen die uit het AZC dreigden te worden gezet ondanks het predikaat: “niet verwijderbaar”.
Uit latere berichtgeving bleek dat er uitstel van een week was bewerkstelligd. Dat gaf weer even lucht. Vanmorgen bleek dat dit een misverstand was en werd het gezin alsnog op straat gezet.
Ik had hierover inmiddels contact gezocht met de wethouder. Door tussenkomst van het kabinet kreeg ik te horen dat er dinsdagmiddag een besluit over genomen zou worden. Hieraan ergerde ik mij: raadsleden en collegeleden spreken rechtstreeks met elkaar en door tussenkomst van wie dan ook.
Het gezin was zelf zo bijdehand om naar het stadhuis te gaan om aandacht voor hun zaak te vragen. Ze hebben te horen gekregen dat ze dinsdagmiddag na 15.00 maar terug moeten komen. Dan zou er wel een besluit zijn gevallen. Overigens zonder acht te slaan op de problematische situatie van het gezin; ze hadden acuut geen onderdak. Na verschillende kerkelijke contacten te hebben geraadpleegd bleken in elk geval 2 kerkgenootschappen bereid om dit gezin in ieder geval deze nacht door te helpen.
De media heeft op de een of andere manier erg gekregen in de situatie van dit gezin en mij hierover benaderd. Het leek me toen wel wijs om persoonlijk zoveel mogelijk fractievoorzitters te benaderen om ze te informeren in de hoop dat ze sympathie op kunnen brengen voor mijn standpunt dat “gelijke monniken gelijke kappen” zou moeten gelden voor deze situatie. Zeker nu er nog geen nieuw beleid is geformuleerd en besloten.
(wordt vervolgd)
Af en toe zijn er wat politiek getinte nieuwsberichten in de krant te vinden, die me verbazen, zoals de uitgebreide artikelen over de extra inhuurkrachten en de gouden handdruk. Ook wordt nog eens aandacht besteed aan de afvloeiingsregeling voor 7 ambtenaren. Volgens mij zouden we als raad over de situatie nader geïnformeerd worden. Ik kon me niet voorstellen dat het college hiervoor de krant zou gebruiken. Dat bleek ook niet zo te zijn zoals ik in een brief van het college in reactie op de krantenartikelen mocht lezen. Het zij zo.
Menselijk leed gaat ook niet op vakantie. Vorige week werd ik opnieuw geconfronteerd met een gezin met jonge kinderen die uit het AZC dreigden te worden gezet ondanks het predikaat: “niet verwijderbaar”.
Uit latere berichtgeving bleek dat er uitstel van een week was bewerkstelligd. Dat gaf weer even lucht. Vanmorgen bleek dat dit een misverstand was en werd het gezin alsnog op straat gezet.
Ik had hierover inmiddels contact gezocht met de wethouder. Door tussenkomst van het kabinet kreeg ik te horen dat er dinsdagmiddag een besluit over genomen zou worden. Hieraan ergerde ik mij: raadsleden en collegeleden spreken rechtstreeks met elkaar en door tussenkomst van wie dan ook.
Het gezin was zelf zo bijdehand om naar het stadhuis te gaan om aandacht voor hun zaak te vragen. Ze hebben te horen gekregen dat ze dinsdagmiddag na 15.00 maar terug moeten komen. Dan zou er wel een besluit zijn gevallen. Overigens zonder acht te slaan op de problematische situatie van het gezin; ze hadden acuut geen onderdak. Na verschillende kerkelijke contacten te hebben geraadpleegd bleken in elk geval 2 kerkgenootschappen bereid om dit gezin in ieder geval deze nacht door te helpen.
De media heeft op de een of andere manier erg gekregen in de situatie van dit gezin en mij hierover benaderd. Het leek me toen wel wijs om persoonlijk zoveel mogelijk fractievoorzitters te benaderen om ze te informeren in de hoop dat ze sympathie op kunnen brengen voor mijn standpunt dat “gelijke monniken gelijke kappen” zou moeten gelden voor deze situatie. Zeker nu er nog geen nieuw beleid is geformuleerd en besloten.
(wordt vervolgd)
