Opnieuw een wat roerige week. Eigenlijk hoopte ik dat de rust wat terug gekeerd was na de ledenvergadering. Dat heeft zeker nog even te gaan, want ook deze week was de ChristenUnie regelmatig in het nieuws.

In de politiek kun je averij oplopen, maar huishouden is pas echt gevaarlijk J. Dus had mijn man het er maar druk mee om mij overal naar toe te brengen. Dat begon maandagavond al met de commissievergaderingen: in de commissie bestuur en middelen werd het onderzoeksrapport over de toekomst van Willemsoord besproken. Als voorzitter van de onderzoekscommissie was ik blij dat er politiek gezien weinig tegenstand is tegen de uitkomsten van het onderzoek. Dat is een goed teken.

Verder werd de regionalisering van de VVV besproken. Er zal vanuit Schagen gewerkt worden, toch onbegrijpelijk als je ziet waar de meeste bezoekers zich bevinden. Natuurlijk kost het geld, er zou meer door ondernemers bij gedragen moeten worden maar dat zit er nog niet zo in.

De stichting Strandexploitatie krijgt een BCF-contract voor 4 jaar aangeboden van het college. Toen daar vragen bij gesteld werden, werd de discussie meteen vertroebeld. In plaats van over de manier van financieren ging het al gauw over de kwaliteit van het product en werd er gesuggereerd dat de raad hier onvoldoende oog voor had. Een zelfde discussie vond plaats m.b.t. de cultuurmakelaar. Wat vBB aangaf is volkomen terecht: je kunt niet een andere manier van subsidiëren ontwikkelen als je nog jaren vast zit aan langlopende contracten. Ik had  niet meer zo’n zin in deze discussie, het komt steeds op hetzelfde  neer: we hebben weinig greep op de financiën en iedere keer als we dat wel willen wordt als kritiek op het product gezien.

Woensdagavond was er een werkbijeenkomst over de hulp in het huishouden. Dit naar aanleiding van de motie van HO!. Het was een goede bijeenkomst, die wel besloten moest zijn omdat we ook over bij ons bekende individuele situaties wilden kunnen praten. Er komt binnenkort een voorstel hoe om te gaan met de motie.

Donderdagavond was er opnieuw een werkbijeenkomst over de decentralisaties in het sociale domein. We hebben als raad keer op keer aangegeven dat we een lokale visie hierop willen ontwikkelen. Dat werd telkens niet gehonoreerd, nu op het laatste moment dan wel. We wilden nl. graag een visiedocument kunnen overhandigen aan de nieuwe raad. Immers de tijd dringt en een nieuwe raad moet zich op veel gebieden inlezen. De avond begon met een enorme domper. We kregen te horen dat het Regionale advies- en kenniscentrum niet in Den Helder gevestigd wordt maar in Schagen. Kan het zo zijn dat Schagen ondertussen centrumgemeente wordt? De impact op dit besluit is enorm. We konden dat ook merken aan de medewerkers van Publiekszaken. Veel van hun taken horen in dit Kennis- en adviescentrum thuis. Dat betekent dus eigenlijk een “aardverschuiving” met betrekking tot huisvesting en formatieplaatsen. In de plannen voor een nieuw stadhuis is rekening gehouden met een volledige integratie van de sociale dienst. Hoe dat nu verder moet?

De avond op zichzelf was bijzonder constructief. De tijd was te kort om alle domeinen te bespreken. Er komt op korte termijn nog een vervolgafspraak. Eigenlijk jammer dat het zo lang geduurd heeft, maar ook dat andere belangrijke onderwerpen  niet op dezelfde wijze zijn aangepakt. Zou een stuk in de besluitvorming schelen. Ik heb die weerstand vanuit het college nooit zo begrepen.

Naast alle bijeenkomsten (er zijn er ook nog verschillende waar ik niet naar toe geweest ben) is er ook het vele werk rondom de verkiezingen. We hebben natuurlijk even stil gestaan vanwege alle interne problematiek en nu moeten we dus een inhaalslag maken. Dat lukt best wel, maar het kost veel tijd.

De besluitvorming rondom het stadhuis komt in een cruciale fase met de vaststelling van het bestemmingsplan. Dat betekent dat de weerstand hiertegen ook groeit en mensen alles in de strijd gooien om dit bestemmingsplan tenminste uit te stellen, liefst af te stellen. Het gaat er daarbij nogal hard aan toe, vind ik. Dat is te begrijpen want er staat veel op het spel, maar het is belangrijk om vooral feitelijk te blijven. De komende tijd vraagt dit ook om veel wijsheid binnen de ChristenUnie.

In alle drukte vind ik nog steeds mijn Rustpunt in de zondag en de ontmoeting met God en de gemeenteleden.  Ik ervaar het als een voorrecht om deel uit te maken van een hechte geloofsgemeenschap.

Tjitske Biersteker