Ondanks de verkiezingen was het eigenlijk een rustig politiek weekje, tenminste lokaal. De raad bood weinig verrassingen en zeker geen gewijzigde standpunten ten opzichte van de commissievergaderingen. Als fractie van de ChristenUnie hebben we verschillende keren onze zorgen uitgesproken over de enorme overschrijdingen en garantstellingen bij ontwikkeling van welzijnsinstellingen. We zien voor de toekomst niet graag de bezuinigingen in deze hoek vallen,  maar vinden aan de andere kant wel dat er gewoon binnen afgesproken budgetten moet worden gewerkt. 

De wijziging in de spreektijdregeling is er ook door. Het blijft een wat zuur compromis dat in de praktijk nog zijn waarde moet bewijzen.

De beslissingen over de Rijkswerf en de haven lijken formele acties, maar de gevolgen zijn moeilijk te overzien. Wellicht dat hier de onervarenheid van een deel van de raad nog een rol speelt, waardoor men deze agendapunten als hamerstukken heeft afgedaan.

Ook in Den Helder is in navolging van de oproep van de landelijke ChristenUnie met een kleine groep mensen gebeden voor de uitkomsten van de verkiezingen van 9 juni.  Ik vond het erg moeilijk om zelfs maar te peilen wat de uitkomsten zouden zijn. We zijn blij dat het verlies van de ChristenUnie heel beperkt is gebleven, maar vinden de verkiezingsuitslagen verder behoorlijk heftig.

Met de steunfractie hebben we afgelopen donderdag hierop terug gekeken en verder vooral nagedacht over ons functioneren de komende tijd. Een fijne avond.

Vrijdagavond hebben we met een dankdienst gevierd dat we met 2 andere kerken nauwe samenwerkingsverbanden zijn aangegaan. Een bemoedigende ontwikkeling in deze toch wel bijzondere tijden.

Den Helder is, ondanks regen en economische ontwikkelingen, nog steeds een bruisende stad. Dat blijkt wel uit alle activiteiten, zoals de Botterrace waar ik een glimp van heb opgevangen en de opening van de Helderse Vallei bijv. Vanwege mijn verjaardag zal ik dat niet bijwonen.

Er wachten ons nog drukke tijden voor het zomerreces gezien de belangrijke beslissingen waarover men voor de vakantie  nog besluiten wil nemen. Het is te hopen dat alle raadsleden dit tempo bij kunnen houden naast het eigen werk en eventueel gezinsleven.  Wat dat aangaat voel ik me altijd wel bevoorrecht : er wordt me veel werk uit handen genomen en de wekelijkse rustdag zorgt voor het opladen van de (geestelijke) batterij.