100 dagen

Sinds 9 juli jl. maak ik deel uit, namens de ChristenUnie van het college van burgemeester en wethouders van Den Helder. Dat betekent dat we op 18 oktober 100 dagen geleden als college zijn geïnstalleerd. Dat leek me een goed moment om iets over deze periode te vertellen.

Het begint er mee dat ik me nog steeds verwonder over het feit dat ik dit ambt namens de ChristenUnie mag uitoefenen. Ik ben daar dankbaar voor en vind dat tegelijkertijd een grote verantwoordelijkheid. Er is een goed contact met de (steun)fractie en gezamenlijk weten we ons afhankelijk van Onze God.

Ik merk dat niet alleen wij als (steun)fractie moeten wennen aan deze nieuwe positie, maar ook onze achterban en de inwoners. Immers, daar waar ik voorheen als raadslid voor de ChristenUnie en meestal opererend vanuit een oppositieplek direct kon reageren op voorstellen vanuit het college, of zaken die vanuit de inwoners werden aangedragen moet er nu eerst in het college overlegd worden.

Dat is de gebruikelijke gang van zaken en wel om een aantal redenen: alle collegeleden hebben een eigen portefeuille en het is niet juist om in het openbaar te spreken over zaken die niet tot je eigen portefeuille horen. Anderzijds is het zo dat het college als geheel voorstellen aan de gemeenteraad doet. Daarover is dan tijdens collegevergaderingen uitgebreid gesproken, standpunten gedeeld en uiteindelijk komt daar een gezamenlijk voorstel over naar buiten, ondertekend door de voorzitter van het college en de gemeentesecretaris.

Ik noem dat zo expliciet omdat ik gemerkt heb dat veel mensen denken dat de burgemeester alles beslist omdat zijn naam onder raadsvoorstellen staat. Als voorzitter van het college ondertekent hij de voorstellen aan de raad namens het college. Vanuit deze veranderde positie is het ook niet praktisch om, zoals ik voorheen wel deed in de media te reageren op zaken die spelen of opmerkingen die gemaakt worden. Via persberichten en andere georganiseerde media-optredens kan ik wel inhoudelijk op onderwerpen die mijn portefeuille betreffen ingaan. Met enige regelmaat zal ik via de site en onze facebook-pagina verslag doen van activiteiten.

Toen we als college aantraden wisten we al dat we een behoorlijke financiële taak te vervullen hadden. Er werd ieder jaar meer uitgegeven dan er aan middelen binnen kwam, zeker ook binnen het Sociale Domein. Hoe vervelend ook, de begroting moet sluitend zijn en we kunnen niet meer uitgeven dan we binnen krijgen. Het is ook een noodzaak om binnen de programma’s waar de overschrijdingen zich voordoen te zoeken naar de oplossingen. Dat betekent niet dat er zonder meer bezuinigd moet worden, maar dat we juist op zoek moeten gaan naar creatieve manieren om mensen die dat nodig hebben te helpen. Daar gaan we, direct na de vaststelling van de begroting mee aan de slag richting de kadernota van volgend jaar. We willen graag met de hele raad samen op zoek naar een goede invulling van de komende begrotingen en denken dat het nodig is dat ook de toekomstvisie voor Den Helder tegen het licht gehouden moet worden.

Er zijn op dit moment enorm veel positieve ontwikkelingen en het is zaak om daar op in te spelen: er komt meer geld vrij voor defensie ontwikkelingen, het toerisme ontwikkelt zich nog steeds en er is krapte op de huizenmarkt in de Metropole Regio, dus ook daar zijn kansen. Met de huidige economische ontwikkelingen is het voor meer mensen mogelijk om een baan te vinden en uit de uitkeringssituatie te raken. Dat maakt het ook realistisch om te veronderstellen dat er dan minder voorzieningen nodig zijn.

De afgelopen collegevergaderingen hebben ook in het teken gestaan van kennismaking. Zowel met elkaar als met organisaties die in Den Helder actief zijn. Ook wordt er veel tijd gestoken in team-vorming. Daarnaast heb ik nog een coach vanuit de ChristenUnie (landelijk). Natuurlijk wil ieder college de hele bestuursperiode vol maken, maar in deze periode is er wel een enorme “drive” om dit te verwezenlijken. We hebben immers gekozen voor een brede coalitie en een groot college om bestuurlijke rust te creëren. We hebben partners nodig voor de grote opgaven die er in Den Helder zijn, zoals de havenontwikkeling en de infrastructuur en het maakt dan zeker geen goede indruk als wij er niet alles aan doen om eensgezind te werken aan de toekomst van Den Helder. Als college en coalitie zijn we ons dat goed bewust. We hopen de komende tijd ook tot een verdere samenwerking met de oppositiepartijen te komen. Daarvoor wordt een werkgroep “bestuurlijke vernieuwing” in het leven geroepen waarin ook de oppositiepartijen zitting hebben. Er zijn een aantal gemeenten die tot een raadsbreed programma zijn gekomen voor de komende jaren. Dat is misschien in Den Helder nog een brug te ver na alle jaren van tegenstellingen en polarisatie, maar we willen er de komende tijd wel aan werken om een zo groot mogelijk draagvlak te creëren voor de toekomstplannen.

Ondanks alle verantwoordelijkheden en stevige discussies hebben we ook ongelooflijk veel plezier met elkaar. De werkbezoeken aan bedrijven en organisaties zijn erg inspirerend. Zo zijn we vorige week naar Zeestad staal geweest: een bevlogen directeur die enorm veel kansen ziet voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt en daar heel veel voor doet. Deze week zijn we bij Den Helder Airport geweest. Hier wordt enthousiast en gedreven gewerkt aan een toekomstbestendige luchthaven.

Al met al hebben we als college de 1^e 100-dagen er op zitten. De begrotingsbehandeling zal volgens mij duidelijk maken of we ook na 100 dagen nog op het goede spoor zitten. Natuurlijk ga ik er van uit dat de coalitiepartijen het coalitieakkoord nog steeds ondersteunen en daarmee ook het college maar de commentaren op de begroting waren afgelopen woensdag wel stevig.

Nu eerst een paar dagen herfstvakantie. Het blijft maar mooi weer en dat biedt kans om mijn moestuintje winterklaar te maken. In de natuur ervaar ik Gods’ nabijheid telkens weer.

Tjitske Biersteker