Weer veel bestuurlijke drukte deze week. Een deel ervan heb ik niet mee gemaakt. Het kan te gek ook.

Maandagavond eerst de begeleidingscommissie voor de renovatie stadhuis. Het zijn meestal korte vergaderingen, maar met een hoop huiswerk omdat de druk om op tijd te starten erg hoog is. Er werd gesproken over het concept plan van eisen. Wij vonden dat de raad over het bestuurlijke deel ook zijn zegje moest kunnen doen. Dat was nog niet eerder gebeurd, ook niet ten tijde van de gedachten over nieuwbouw. Er waren alleen heel weinig raadsleden die hiervoor belangstelling hadden, zo bleek in de loop van de week. Vanzelfsprekend ontbraken D66 en VVD. In hun commentaar gaven ze aan, vast te blijven houden aan nieuwbouw. Werden ze bijna op hun wenken bediend toen de trouwzaal “spontaan” in brand vloog. Een stel, vooral gefrustreerde D66-ers meent er alles aan te moeten doen om “het tij van de renovatie te keren”. Heel triest omdat ze ondanks hun ervaring menen buiten de politiek de besluitvorming te kunnen veranderen. Het komt allemaal wel raar samen deze week.

Later die avond was er een besloten bijeenkomst over het openbare rapport over de misstanden bij de Sociale Dienst. Ik vond het een goed rapport waarin ik veel herkende van zaken die mij bekend waren. Als raadsleden hebben wij geen zeggenschap over personele ontwikkelingen, maar we hebben er wel verschillende keren vragen over gesteld. Ik kan me voor een groot deel vinden in de voorgestelde oplossingen. Ik denk dat het voor het moreel wel goed zou zijn geweest als er ook sprake zou zijn geweest van sancties tegen veroorzakers van ellende.

Dinsdag was het wijkplatform in Nieuw Den Helder. Bewoners en organisaties van de wijk werden opgeroepen om raads- en of collegeleden te “adopteren”. Men kon dan wat nader met elkaar kennismaken, met elkaar eten en daarna de bevindingen delen in een plenair deel. Ik zag er eerst wat tegen op, maar ik vond het uiteindelijk een hele waardevolle avond. Ik werd uitgenodigd door de st. etnische minderheden en st. nida-ul-islam. In een vorige bestuursperiode was er sprake van intensieve contacten met beide organisaties. Toen het er op leek dat de zaken goed op een rij stonden en de organisaties aan de gang gingen met de participatie van hun achterban, is het contact wat verwaterd. Ik was wat onaangenaam verrast te merken dat de stichtingen enorm veel moeite hebben om het hoofd boven water te houden. Ze huren een hele kleine ruimte in het MFc en betalen de huur uit hun vrijwilligersvergoeding. De interculturele maaltijden zijn gestopt omdat er huur voor de ruimte moest worden betaald. Naast de inkoop van de ingrediënten kon men dat niet meer betalen. Zonde want juist met de komst van veel vluchtelingen is hier veel werk voor de organisaties. Zo waren er meer verhalen van andere organisaties. Individuele burgers hadden geen gebruik van de gelegenheid gemaakt.

Zoals gezegd was er woensdag voor raadsleden de gelegenheid om over het programma van eisen voor het bestuurlijke centrum te praten. Daarvan is maar beperkt gebruik gemaakt. Zelf had ik een overleg met het bestuur van de lokale ChristenUnie. We hebben de ontwikkelingen van de komende tijd besproken.

Donderdagmiddag een overleg met een aantal bezorgde mensen over het Gemini. Ondanks een toezegging van een “status quo” gedurende het onderzoek, lijken er toch de nodige veranderingen door gevoerd te worden. We hebben overlegd wat ieders rol hierin kan zijn. Zelf was ik niet erg te spreken over het overleg tussen patientenpanel en onderzoekscommissie. De commissie was niet voltallig aanwezig en dat werd afgedaan met de woorden dat één van de deskundigen toch meer voor het technische deel was. Aangezien het een onderzoekscommissie is met een brede opdracht horen ze allemaal aanwezig te zijn bij de verschillende overleggen.

De verschillende ontwikkelingen zoals rondom het stadhuis en het ziekenhuis maken me bezorgd en onrustig. Daarnaast lijkt ook lokaal de verkiezingskoorts wel erg snel toe te slaan. Het komt mij het meest sociaal voor als bestuurders gewoon hun werk goed doen voor de bewoners en niet te veel met allerlei partij politieke ontwikkelingen bezig zijn.

Deze week werd door de Minister de mogelijkheid geschapen om meer te experimenteren met/binnen de participatiewet. Het is nog wat  mondjesmaat, maar het is een begin. Begin dit jaar had de ChristenUnie al een compleet plan klaar, samen met andere partijen. Een goede spreker over het onderwerp uitgenodigd en vervolgens blijft het helemaal stil. Geen enkel plan wordt aan de raad voorgelegd, ook het armoede beleid wordt maar uitgesteld. Ik word daar onrustig van, hoe langer armoede duurt, hoe groter de consequenties zijn.

Ik weet waar ik mijn zorgen neer mag leggen. Zondag staat weer in het teken van die Rust.

Tjitske Biersteker